W każdej rodzinie zwykle firmą rodzinną zarządza najstarszy syn rodziny. Ale w rodzinie Yoruk-khansa Ziya-bey przekazał stery swojej firmy Kahramanowi, najmłodszemu z jego synów.
Yakub był bardzo urażony taką postawą i niejednokrotnie powtarzał, że istnieje poczucie, że nie jest swoim własnym synem.
Yakub często rywalizował ze swoim młodszym bratem, próbując go oczernić w oczach ojca i udowodnić, że pracuje nie mniej, a czasem nawet więcej niż Kahraman.
Ale kiedy Kahraman znalazł się na krawędzi życia i śmierci, Yakub zapomniał o wszystkich żalach i szczerze martwił się o życie swojego młodszego brata.
Jakub jako pierwszy ofiarował swoją krew do transfuzji, ale ich grupy nie połączyły się, co nie zdziwiło Jakuba, ale zdenerwowało. Naprawdę chciał pomóc swojemu bratu się wydostać, nie myśląc, że gdyby coś się stało Kahramanowi, zostałby jedynym spadkobiercą Yoruk-khanów.
Nieszczęście z Kahramanem tak zdenerwowało Jakuba, że ze łzami w oczach przypomniał sobie, jak w dzieciństwie robił wszystko, by jego ojciec był z niego dumny. I za to często obwiniał swojego młodszego brata, który nigdy się nie poddał. Yakub celowo skrzywdził, aby Kahraman wziął na siebie winę, i to zrobił.
Pamiętając wszystko, Jakub postanowił nie konkurować z bratem, ale być jego wsparciem i wsparciem. Ale czy można poprawić charakter.
W jego zmartwieniach o młodszego brata staje się jasne, że Jakub nie jest zgorzkniałym dzieckiem, pozbawionym troska o rodziców, ale kochającego i troskliwego brata, który w trudnych chwilach jest zawsze gotowy do pomocy Wsparcie.
Jeśli chcesz, możesz obejrzeć krótki film.
