Wizerunek każdego znaku swej książce autor stawia część siebie, swoje doświadczenie życiowe. I to nie jest zaskakujące, że czasami prototypy bohaterek stać twoi ulubieni pisarze kobiet. To był prawdziwy sens, autorzy dołączone do swoich postaci, co sprawia, że są tak żywe i prawdziwe, że robimy zakochać się w nich za każdym razem wziąć książkę w ręku.
John Tolkien i Edith elf księżniczka
Niewiele osób wie, że prototyp elfa, którego rolę w filmowej adaptacji filmu „Władca Pierścieni” granych przez Liv Tyler, była ukochana żona JRR Tolkiena - Edith.
Po lewej widzimy prawdziwe zdjęcie Edith i prawo - portret namalowany przez nieznanego artystę, który wcielił ją w postaci księżniczkę elfów.
Jest to spacer w lesie z żoną zainspirowało autora do stworzenia historię miłosną o śmiertelnym wojownikiem Beren i Luthien Tinuviel elfi księżniczka, która stała się centralnym w książce „Silmarillion”.
„Sun przeniknięte gałęzie drzew i pni wysokiego złocone. Edith włosy wyglądały czarne jak skrzydła kruka, szare oczy błyszczały. Śpiewała pięknie - i tańczył w słonecznym lesie! „- komentuje pisarz tworzeniu tego obrazu.
Ich życie nie był bezchmurny: w młodości zostały odrzucone ze względu na różne religie, potem wybuchła wojna, po - nagłej sławy. Mimo wszystko, żyli razem przez pół wieku. Edith zmarła wcześniej, ale Tolkien nie może żyć, a wkrótce potem żonę bez niej.
Pisarz często mówi: „Była moją Lúthien - i wiedział o tym.” Na ich mogile na cmentarzu przy Wolvercote Oskforde najbliższej prawdziwymi nazwiskami są wpisane imiona Beren i Luthien.
Michaił Bułhakow i Małgorzata
Na obrazie z kultowych dzieł Margarita „Mistrza i Małgorzaty”, pisarz został zainspirowany jego trzeciej żony Elena Shilovskaya, ponieważ miłość Bułhakowa opuścić męża, wybitny radziecki przywódca wojskowy Eugene Shilovsky, która, pomimo całkowitego materialnego dobrobytu, to nie było szczęśliwy.
Przypadkowa znajomość z Bułhakowa zwrócił jej życie. Rozstanie z mężem okazało się trudne, ale Elena nigdy nie żałował swojej decyzji. To było dla Bułhakowa nie tylko ukochanego, ale także wierny przyjaciel, muza i asystent opiekun spuścizny literackiej.
„Mimo wszystko, mimo że były momenty z czarnej, dość straszne, nie nudy i strachu powiodło życie literackie, jeśli powiesz mi, że miałem tragiczne życie, ja odpowiem: nie! sekund audio. To był najlżejszy życie, co można obecnie wybierać najbardziej zadowolony „- pisała po śmierci Michaiła Bułhakowa.
Marlene Dietrich - Joan Madou powieści Remarque „Łuk Triumfalny”
Prototyp obraz kapryśnego i sprzeczne pięknej śpiewaczki Joan Madu z powieści Erich Maria Remarque w „Łuk Triumfalny” był Marlene Dietrich wielki, w którym pisarz był boleśnie w miłości przez całe życie w Paryżu przed Drugiego Świata War.
To jest ich kraj, jasny, dramatyczna powieść stanowiły podstawę historii miłosnej niemieckiego chirurga Ravick i głupi piosenkarza. Nietrwałość, oziębłość, zawroty głowy, a poszukiwanie nowych doznań w ramionach obcych - Wszystkie zarzuty przeciwko bohatera literackiego umiłowani, jest prawdziwe doświadczenie Remarque.
Dietrich pisał wiele listów namiętny, które zostały później opublikowane w książce: „Kochanie, od Boga. Myślę, że daliśmy sobie nawzajem, i we właściwym czasie. Jesteśmy zmęczeni czekaniem na ból do siebie”- napisał jej Remarque.
Francis Scott Fitzgerald i śmiertelne Nicole z powieści „Czuła jest noc”
Aby stworzyć wizerunek ekscentrycznego i urokliwym pięknem powieści atmosferycznego Nicole „Czuła jest noc” żony pisarza inspirowana Zelda. Francis i Zelda były znane w wyższych sferach Nowego Jorku do ich skandaliczne zachowanie. Reporterzy następnie na piętach, a oni zawsze dają podstawę do pogłosek i artykułów w tabloidach. Że jazda na dachu taksówki, nago powiedział w teatrze.
Ale jasne nieokiełznana radość świecki luksus ukryty tragedii. Zelda była psychicznie chora iw przeciwieństwie do bohaterki książki, Nicole, utwardzone i nie mógł. Pisarz umieścić w całej mojej żony i wytrzymałości psychicznej, w końcu zmarł na atak serca, a Zelda przyszedł do kliniki dla psychicznie chorych, gdzie 8 lat później zginął w pożarze po śmierci męża.
