Z najlepszych chęci i chęci wychowania posłusznego i „wygodnego” dziecka rodzice wpajają dziewczynkom od wczesnego dzieciństwa, że są zobowiązane do zaspokajania potrzeb innych ludzi. Uczą się słuchać instrukcji o ich znikomości i pokornie to znosić.
W efekcie wychowane w ten sposób dziewczęta najczęściej poślubiają oprawców, manipulatorów, despotów i tyranów.
Poniżej przykładowe wychowanie, dzięki któremu wychowasz przyszłą żonę tyrana.
Kiedy dziewczynki od 6 roku życia słyszą takie wyrzuty od rodziców:
Jaki z ciebie gnojek, nie umiesz nawet po sobie posprzątać!
Ale jak będziesz żyć, jeśli nie będziesz w stanie podgrzać własnej zupy!
Co z ciebie za bałagan, nie dbasz o swój wygląd!
Wraz z wiekiem, począwszy od 14 roku życia, dodaje się wyrzuty zgodnie z kodeksem żony:
Jaki mąż tolerowałby nieumyte naczynia!
Jaki mężczyzna chce kobiety, która nie umie gotować!
Kto będzie żył z taką dziwką!
Itp.
Słowa wydają się być poprawne, ale będąc w wieku dorosłym, takie dziewczyny żyją wyłącznie po to, by zadowolić innych. Nie rozumieją swoich potrzeb i myślą, że jeśli nie robią wszystkiego zgodnie z zasadami, to po prostu nie ma za co ich kochać. Bez funkcji gospodyni, kucharki i zaspokajania cudzych pragnień czują się nieważni i ułomni.
Ale są kobiety, którym w dzieciństwie mówiono: kochanie, jesteś piękną istotą i doskonałą z natury. Możesz tańczyć lub grać na pianinie, jesteś piękna w każdej ze swoich manifestacji. A jeśli masz ochotę sprzątać, gotować, mieć dzieci i tak dalej - w porządku. Jeśli nie, i tak jesteś doskonały.
Przesłanie do edukacji może być inne. Pierwszy wychowuje człowieka nie rozumiejąc własnych pragnień, niewolnika innej osoby. Drugim jest wyhodowanie osoby, która kocha siebie i nie boi się czuć się niekomfortowo.
Nie myśl, że jeśli dzień po dniu będziesz wyrzucać dziecku, będzie doskonały. Nie myśl też, że jeśli nie zrobisz mu wyrzutów, wyrośnie na bezużyteczny.
Ważne jest, aby uświadomić dziecku, że jest wspaniały sam w sobie i wychowywać nie z poczuciem winy, ale z motywacją do zrobienia czegoś. Pochwała nie jest za przyczynę, ale bez oceny, mówiąc, jakie dziecko jest samo w sobie cudowne, nawet jeśli nie umyło naczyń lub zapomniało włożyć rzeczy do szafy. Może być wiele odmian. Najważniejsze - nie edukuj niewolników o słabej woli. Kochaj dzieci i pomóż im rozwijać ich najlepsze cechy.
Nie fiksuj dzieci na brakach, pochwałach i miłości bez powodu, a wyrośniesz na pewną siebie osobę, która poradzi sobie ze wszystkim!
