Bardzo często temat ten jest poruszany w rozmowach o problemie komunikacji między ojcami a dziećmi. Relacje między pokoleniami są różne, coś doradzać lub coś do ustalenia tylko w konkretnej sytuacji. Dziś artykuł dedykowany jest dzieciom, które opiekę rodziców postrzegają jako coś negatywnego. Myślą, że mama i tata ich dostają, chcą więcej wolności, nie chcą być dotykani. Oto historia chłopca, który też tak myślał.
„Zmęczeni, jacy są zmęczeni… Ciągle zmuszają mnie do robienia czegoś, ciągle o coś proszą, jak mnie dopadli!” Chłopiec odrabiał lekcje i był bardzo zły. Mama znowu go za coś skarciła, nie, nie w sposób niegrzeczny, ale spokojnie mówiła jak mała, a on ma już 10 lat, jest dorosły. To było jakoś obraźliwe, że traktują go jak dziecko, potem chłopiec wziął to i po prostu napisał notatkę do rodziców: „Już mnie zostawcie w spokoju”. Szczerze oddał notatkę w ręce taty i poszedł spać.
Rano rodziców nie było, gdy chłopiec się obudził. Poszedł do łazienki, żeby się umyć, a potem poszedł do kuchni na śniadanie. W zlewie nie było brudnych naczyń, tylko jedno z jego brudnych naczyń z wczorajszej kolacji. Chłopak chrząknął z niezadowoleniem i zdziwieniem i sięgnął do lodówki po śniadanie. Ale tam, jak poprzednio, nie było dla niego śniadania, a chłopiec musiał sam usmażyć jajka.
Jak zwykle na stole nie było pieniędzy na szkolny obiad. A guzik, który wczoraj odpadł od szkolnej koszuli, wciąż leżał tam, gdzie chłopak go położył. Na półce leżały dla niego czyste majtki i skarpetki, jak zawsze. To było jakoś dziwne, jakby rodzice zniknęli gdzieś w nocy. To było tak, jakby spełniło się marzenie chłopca: został sam, został...
Chłopak przygotował się i poszedł do szkoły, gdy wrócił, rodziców nie było w domu. Był nawet przestraszony, nie wiedział, co myśleć, ale nie dzwonił. Po godzinie rodzice wrócili, okazuje się, że po pracy poszli do kina, bez syna. Mama szybko przygotowała pyszny obiad, położyła tatę i siebie, zostawiając część dla chłopca na patelni. Rodzice nie milczeli, nie ignorowali dziecka, ale nikt go nawet nie zapytał o to, jakie oceny otrzymał dzisiaj, jak sobie radzi z kolegami z klasy, o ile go proszono. Nikt mu nie kazał włożyć kapci, choć chłopak sam je założył, szybko zdając sobie sprawę, że podłogi są zimne.
Rodzice oglądali program telewizyjny, a chłopiec usiadł obok nich. Mama i tata nie wypędzili syna, grzecznie mu odpowiadali, jeśli o coś pytał, ale rodzice dyskutowali o przeniesieniu wyłącznie między sobą. Po prostu go zostawili, jak prosił.
Chłopak poczuł się jakoś nieprzyjemny na sercu, założył kurtkę, buty i wyszedł na ulicę. Okazało się, że chodzenie po zmroku i braku rówieśników jest raczej nudne. Co więcej, rodzice nawet nie powiedzieli po nim ani słowa, co oznacza, że mu nie zabronili, a to jest podwójnie nieciekawe. Chłopiec wrócił.
Wszedł do swojego pokoju, ale jego łóżko nie było pościelone, a jego rodzice byli już w swoim pokoju, wesoło dyskutując o czymś i przygotowując się do spania. Chłopak podszedł do matki i powiedział jej, żeby jutro rano nie zapomniała zostawić mu pieniędzy na obiad.
Następnego ranka wszystko było takie samo: rodzice byli w pracy, w zlewie leżał nieumyty talerz chłopca, w lodówce nie było śniadania, na stole leżały natomiast pieniądze na obiad. Był pusty i smutny. Wychodząc do szkoły, chłopiec napisał do rodziców nową notatkę: „Przepraszam, proszę nie zostawiaj mnie samego!”
Z tym chłopcem nie stało się nic niezwykłego. Sam znalazł czyste ubrania, sam sobie ugotował śniadanie, odrobił pracę domową, zdołał nawet przyszyć guzik do swojej koszuli. Po prostu dojrzał, był w stanie zrozumieć, że rodzice go nie dostali, rodzice się nim zaopiekowali!
Oryginalny artykuł znajduje się tutaj: https://kabluk.me/psihologija/odnazhdy-malchik-ponyal-chto-roditeli-ne-dostavali-ego-a-zabotilis-o-nem.html
