Podwichnięcie łokcia często występuje u dzieci w wieku 1-4 lat podczas upadku lub zabawy z rodzicami: jak rozpoznać nieprzyjemną kontuzję i jak jej uniknąć
Bardzo często rodzice maluchów wydmuchują z nich cząsteczki kurzu i starają się w miarę możliwości układać na nich słomki. Dotyczy to szczególnie dzieci, które dopiero zaczęły chodzić i często upadają. Niestety, to właśnie te najlepsze intencje często powodują uraz zwany „łokciem niani”. Otrzymała to imię, ponieważ dzieje się to w momencie, gdy chcą uchronić dziecko przed upadkiem lub bawić się z nim na świeżym powietrzu. Sama kontuzja nie jest groźna, ale dość bolesna. Jak to rozpoznać, gdzie zabrać dziecko na leczenie i co zrobić, aby zapobiec ponownemu zwichnięciu, przeczytaj nasz materiał.
Małe dzieci są niestrudzonymi odkrywcami i często wspinają się tam, gdzie nie powinny, narażając się na niebezpieczeństwo. Odruchową reakcją każdego rodzica w tym momencie jest złapanie dziecka za rękę i przyciągnięcie go do siebie, odciągnięcie go z niebezpiecznego miejsca lub krytycznej sytuacji. Ponieważ rodzic jest znacznie wyższy od dziecka, zawsze się podciąga. W tym momencie kość łokciowa (promieniowa) może przesunąć się ze swojego miejsca w stawie. Czasami dzieje się tak podczas zabaw na świeżym powietrzu: zwłaszcza, gdy rodzice podnoszą i okrążają dziecko za ręce. U niektórych dzieci podwichnięcie występuje nawet podczas ubierania się: na przykład, gdy matka spieszy się z wsadzeniem ręki dziecka w zbyt wąski rękaw.
Kiedy dochodzi do urazu łokcia?
Podwichnięcie stawu może się zdarzyć nawet podczas gry / istockphoto.com
Aby sprowokować u dziecka „łokieć niani”, wcale nie trzeba mieć niezwykłej siły. Z punktu widzenia fizjologii jest to sytuacja całkowicie zrozumiała. Promień w naszym szkielecie jest połączony ze stawem łokciowym elastycznymi więzadłami. Na małe dzieci więzadła są nadal bardzo słabe, a w przypadku wpływów zewnętrznych nie zawsze mogą utrzymać kość w pożądanej pozycji. Z tego powodu łokieć u niemowląt może łatwo przesunąć się z miejsca. W medycynie taki uraz nazywa się podwichnięciem głowy promienia.
Wraz z wiekiem dziecka ryzyko doznania urazu staje się coraz mniejsze: kości twardnieją, a więzadła stają się mocniejsze i grubsze. Jednak do czwartego roku życia każde dziecko jest zagrożone. Traumatolodzy twierdzą, że dziewczynki „łokieć niani” zdarzają się częściej niż chłopcy. A jeśli zdarzyło się to raz, istnieje duże prawdopodobieństwo powtórzenia. Aby uniknąć podwichnięcia głowy promieniowej, rodzice powinni uważnie monitorować siebie. Najczęściej do kontuzji dochodzi w takich sytuacjach:
Często „łokieć niani” kojarzy się z pierwszymi krokami dziecka / istockphoto.com
- rodzic chwyta dziecko za rękę, aby zabezpieczyć się przed upadkiem
- rodzic podnosi dziecko za ręce lub nadgarstki
- rodzic uczy dziecko chodzić, trzymając ręce wyciągnięte nad głową
- rodzic huśta się lub okrąża dziecko, trzymając je za ręce
- rodzic intensywnie ciągnie maluszka za rączkę, nakłaniając go do szybszego chodzenia
- rodzic ubiera dziecko, ostro przeciągając ręce przez rękawy
Możesz sprowokować „łokieć niani” podczas ubierania się / istockphoto.com
Jak rozpoznać kontuzję łokcia
Wszelkie problemy ze stawami powodują duży dyskomfort. A „łokieć niani nie jest wyjątkiem. Natychmiast po urazie dziecko czuje ostry bólzaczyna płakać i długo nie może się uspokoić. Jednocześnie najprawdopodobniej nie będzie siniaków, obrzęków ani żadnych innych „wizualnych” oznak uszkodzenia ramienia. Jednak w tym przypadku nie jest to wskaźnik, że wszystko jest w porządku. Jeśli ból nie ustępuje przez kilka godzin, dziecko odmawia poruszenia ręką i przyciska ją do siebie, odwracając dłoń do ciała, wtedy musisz udać się do traumatologa.
Nie można ciągnąć i ciągnąć dziecka za ręce / istockphoto.com
Lekarze spotykają się z tym problemem tak często, że zazwyczaj rozwiązują go w ciągu kilku minut. Po upewnieniu się, że nie ma złamania (czasami może być do tego potrzebne prześwietlenie), lekarz specjalną techniką przywraca łokieć na swoje miejsce. Manewr skurczowy wykonywany jest bez znieczulenia. Ale czasami rodzice muszą trzymać dziecko, ponieważ procedura jest nadal dość nieprzyjemna. Najprawdopodobniej dziecko będzie krzyczeć, a nawet wybuchnąć płaczem. Ale ból po odpowiedniej terapii mija bardzo szybko, dzięki czemu już po 5-10 minutach dziecko może bezpiecznie poruszać ręką.
Pomimo pozornej prostoty zabiegu, lekarze uprzejmie proszą, aby nie próbować przeprowadzać go w domu. W rzeczywistości istnieje pięć technik redukcji (lub przywrócenia stawu do pożądanej pozycji) i tylko specjalista może zobaczyć, która z nich jest odpowiednia dla konkretnego dziecka. Ponadto w domu rodzice nie mogą ocenić stopnia urazu. Rzeczywiście, silny ból, nawet bez krwiaków i obrzęków, może czasami być objawem złamania kości.
Będziesz także zainteresowany czytaniem:
Jak zapewnić pierwszą pomoc w przypadku siniaków i skaleczeń: instrukcje dla mamy
Zwichnięcie u dziecka: jak rozpoznać i udzielić pierwszej pomocy
Uraz głowy u dziecka: Komarowski powiedział, kiedy wpadać w panikę
