Wokół jest tak wiele kobiet, które są rozwiedzione i mają dziecko z pierwszego małżeństwa, które wychodzą ponownie za mąż, budują rodzinę. Mężczyźni są w tej kwestii podzieleni. Ktoś nazywa takie kobiety - rozwódką z przyczepą, ale ktoś jest spokojny. Ponadto plusy to fakt, że druga połowa ma już dziecko. Na przykład jest to odpowiednie dla tych mężczyzn, którzy nie planowali mieć własnych dzieci, a następnie częściej W sumie w momencie nowego związku dziecko jest dalekie od karmienia piersią, co oznacza, że w domu będzie mniej więcej cichy.
Ale z jakiegoś powodu zapomina się o odwrotnej sytuacji. Jeśli para rozstała się po przyjacielsku, a matka pozwala ojcu porozumiewać się z dziećmi, okazuje się, że mężczyzna staje się niejako także przyczepą.
I nie wszystkie kobiety są z tego zadowolone. Teraz opowiem historię mojego przyjaciela, który jest już na skraju wścieklizny i jedną nogą w urzędzie stanu cywilnego składa wniosek o rozwód.
„Kiedy spotkaliśmy się z mężem, doskonale wiedziałam, że się rozwiódł i że miał syna ze swoją byłą. Zmętniała moimi uczuciami, jakoś nie przywiązywałam większej wagi do obecności syna mojej ukochanej. Poza tym chłopak początkowo w ogóle nie był obecny w naszym życiu, cieszyliśmy się naszym związkiem i spędzaliśmy ze sobą dużo czasu. Była żona mojego męża sama zajmowała się wychowaniem syna, nie wtrącała się do nas. A potem pobraliśmy się i jak to się przebiło! Najwyraźniej była o mnie zazdrosna i często zaczęła rzucać nam syna.
Cóż, oczywiście wszystko rozumiałem iw żadnym wypadku nie ingerowałem w komunikację ojca z synem. Myślę, że dzieci nie powinny cierpieć z powodu tego, że ich rodzice się rozwiedli, nie są za to winni. Ale z biegiem czasu częstotliwość wizyt chłopca w naszym domu wzrosła. I bardzo szybko dzieciak zaczął często przebywać z nami na noc, mieszkając z nami przez kilka dni. Jestem kategorycznie przeciwny takiej komunikacji, nie potrzebuję jej! Niech mnie potępią, ale nie chcę w ogóle żadnego związku z tym dzieckiem. On jest dla mnie nikim, nie chcę go!
Głównym powodem, dla którego nie lubię tego chłopca, jest to, że całkowicie przypomina swoją matkę. Bardzo mnie to denerwuje. Ciekawe, że w najmniejszym stopniu nie przypomina mojego męża. Ma wygląd swojej matki, sposób bycia i intonację. Gdy tylko mój mąż znów zabierze do nas syna, staram się wycofać. Niech się porozumieją, ale nie potrzebuję takich gości. A mnie męczy słyszenie od chłopaka, że jego mama smaczniej gotuje, ładniej wygląda i więcej zarabia. Idź więc do niej, dlaczego tu się pocierasz?
Mąż oczywiście jest obrażony. Ale nie podoba mi się, jak zaczął bezpośrednio narzucać mi swojego syna. Jest pewien, że skoro ja go kochałam, to mój syn powinien go kochać. Ale po pierwsze nie zamierzałam jeszcze urodzić własnego dziecka, chciałam żyć dla siebie. Po drugie jest mi obcy, nie chcę się z nim bawić i oglądać bajek.
Pogodziłem się już z tym, że chłopak ciągle z nami odstaje, ale traktuję go jak mebel, po prostu przechodzę i tyle. I nie zmuszaj mnie do rozmowy z nim. Mam wrażenie, że wraz z jego pojawieniem się w domu znika cała moja wygoda i wolność. Nie jestem zainteresowana, nie chcę ciągle nakładać fałszywego uśmiechu na twarz i udawać, że mi się podoba. To nie jest prawda. Nigdy nie będę przeszkadzał w komunikacji między ojcem a synem, ale uważam, że wysuwanie roszczeń przeciwko mnie jest generalnie złe i głupie. Nikomu nic nie jestem winien.
Postanowiłam, że jeśli mój mąż w końcu nie zostawi mnie w spokoju, rozwiodę się z nim!”
Tak to się dzieje! Jak się czujesz w tej sytuacji? Czy kobieta powinna kochać syna męża? A może mężczyzna popełnia błąd, zostawiając chłopca, aby zamieszkał w jego domu ze swoją nową żoną?
Oryginalny artykuł znajduje się tutaj: https://kabluk.me/psihologija/dolzhna-li-zhenshhina-ljubit-detej-svoego-muzha.html
