Krótkowzroczność dziecięca: 6 oznak, że dziecko ma problemy ze wzrokiem

Krótkowzroczność dzieci (lub naukowo krótkowzroczność) stała się bardziej powszechna w ostatnich latach. Według WHO około 30% nastolatków opuszcza szkołę z tą diagnozą. Co więcej, jeśli wcześniej zdiagnozowano krótkowzroczność u dzieci w wieku 9-12 lat, teraz choroba stała się młodsza: coraz częściej diagnozuje się ją u młodszych dzieci w wieku szkolnym. Jednym z głównych powodów jest zwiększone obciążenie wzroku spowodowane nadmierną obecnością gadżetów w życiu dziecka. Prowokują rozwój zarówno prawdziwej, jak i fałszywej krótkowzroczności. Jaka jest różnica między nimi? Skąd wiesz, że dziecko ma problemy ze wzrokiem? Kiedy powinien zostać zabrany do lekarza? Przeczytaj w naszym materiale.

Przyczyny krótkowzroczności u dzieci

Krótkowzroczność to wada wzroku, w której osoba dobrze rozróżnia obiekty w pobliżu, ale słabo widzi obiekty znajdujące się w dużej odległości. Choroba ta jest najczęściej spowodowana nieprawidłową strukturą gałki ocznej. Zwykle promienie świetlne załamują się w soczewce oka w taki sposób, że „obraz” skupia się na siatkówce. Dzięki mięśniom oka, które zmieniają kształt soczewki, system ten działa niezależnie od odległości, w jakiej znajduje się obiekt obserwacji.

Przy krótkowzroczności gałka oczna ma lekko wydłużony kształt. Z tego powodu promienie świetlne podczas załamania są rozpraszane nie na siatkówce, ale przed nią. Ale jeśli w przypadku obiektów znajdujących się w bliskiej odległości ta wada nie jest krytyczna, to w przypadku obiektów znajdujących się daleko osoba widzi niewyraźnie, ale jakby zamazana. Ponieważ choroba jest popularnie nazywana krótkowzroczność.

Lekarze uważają, że główną przyczyną krótkowzroczności jest dziedziczność. Jeśli jedno z rodziców ma krótkowzroczność, to z prawdopodobieństwem 40% dziecko będzie miało tę samą diagnozę. Jeśli oboje rodzice są krótkowzroczni, dziecko odziedziczy tę wadę z prawdopodobieństwem do 80%. Podatny również na rozwój krótkowzroczności Wcześniaki lub tych, którzy otrzymali uraz porodowy mózg i rdzeń kręgowy. Istnieje wersja, w której rozwój krótkowzroczności u dzieci wywołuje siedzący tryb życia, brak spacerów na świeżym powietrzu i nadmierny stres wzrokowy (witaj smartfony i tablety).

Krótkowzroczność prawda i fałsz

O obciążeniach wizualnych warto mówić osobno. Najczęściej przed szkołą rodzice nawet nie podejrzewają, że dziecko może mieć jakąś „awarię” wzroku. Po pierwsze, w młodym wieku krótkowzroczność może być nieznaczna i nie powodować dyskomfortu u dziecka. Po drugie, małe dziecko po prostu nie wie, jak to jest widzieć „poprawnie”, dlatego nie może mówić o swoim problemie. Jednak już od pierwszej klasy obciążenie oczu dramatycznie wzrasta, a to powoduje rozwój krótkowzroczności. Tak więc w ciągu roku dziecko może stracić wzrok o 1-2 dioptrie (minus 6 dioptrii to już wysoki stopień krótkowzroczności).

Ponadto zwiększone obciążenie wzroku ma inny efekt – często prowadzi do pojawienia się tzw. „fałszywej krótkowzroczności”. Jest to stan, w którym struktura oka jest prawidłowa. Jednak ze względu na to, że mięśnie gałki ocznej są zawsze napięte, pojawia się skurcz akomodacji. Mówiąc najprościej, oko traci zdolność skupiania się na oddalonych obiektach. Jest to diagnoza odwracalna: fałszywą krótkowzroczność leczy się kroplami, ćwiczenia oczu i obróbka sprzętu. Ale jeśli nie zostanie zauważona na czas, rozwinie się w prawdziwą krótkowzroczność, której nie można wyleczyć.

Oznaki rozwoju krótkowzroczności u dziecka

Zarówno fałszywa, jak i prawdziwa krótkowzroczność wymagają nadzoru lekarskiego. W pierwszym przypadku, po zauważeniu problemu na czas, możesz przywrócić dziecku stuprocentową wizję za pomocą prostych rutynowych czynności i ćwiczeń dla oczu. W drugim przypadku możliwe jest zatrzymanie rozwoju krótkowzroczności we wczesnych stadiach: niestety choroba ta nie jest leczona, ale można ją dobrze skorygować.

Biorąc pod uwagę, że dziecku trudno jest mówić o problemach ze wzrokiem, lekarze zalecają zwracanie uwagi na jego zachowanie. Istnieje lista czerwonych flag, które dadzą ci znać, że coś jest nie tak z oczami. Powinieneś umówić się na wizytę u okulisty, jeśli:

1. Dziecko nie potrafi na odległość odróżnić znajomych lub tubylców; myli znane mu przedmioty (na przykład autobus i trolejbus, ciężarówka i betoniarka, pies i kot); ma trudności z odczytaniem znaku lub nazwaniem w nim znanych liter.
2. Patrząc na odległe przedmioty, dziecko napina się, mruży oczy, często mruga i przeciera oczy.
3. Dziecko skarży się na ból, pieczenie lub kłucie w oczach – zwłaszcza przy dłuższej ekspozycji na słońce lub w pomieszczeniu z jasnym sztucznym oświetleniem.
4. Odrabiając pracę domową (lub inną pracę wymagającą koncentracji wzrokowej) dziecko przez długi czas nie może się skupić, często zmienia uwagę.
5. Podczas lekcji lub czytania dziecko pochyla się nisko nad zeszytami i podręcznikami; podczas zabawy często zbliża zabawki do twarzy; próbuje zbliżyć się do ekranu podczas oglądania telewizji
6. Po lekcjach, odrabianiu lekcji, czytaniu czy pracy z gadżetami dziecko skarży się na bóle głowy, pojawianie się „much” i „błysków” na jego oczach.

Nawet jeden z tych dzwonków alarmowych jest powodem nieplanowanej wizyty u specjalisty. Jeśli zauważysz u dziecka kilka objawów, natychmiast skonsultuj się z lekarzem. Okulista przeprowadzi niezbędne badania: najczęściej oftalmoskopię, echobiometrię (USG) gałki ocznej, określenie ostrości wzroku i refrakcji (siła refrakcyjna oka). Na tej podstawie będzie mógł określić rodzaj krótkowzroczności i jej stopień oraz dobrać odpowiednie leczenie lub terapię korekcyjną dla dziecka.

Będziesz także zainteresowany czytaniem:

Zapobieganie krótkowzroczności u dzieci: 4 wskazówki, jak oszczędzać wzrok

5 najlepszych produktów spożywczych, które pomagają poprawić i utrzymać wzrok