Czasami człowiek nawet nie podejrzewa, że jest o niego zazdrosny. Zazdroszczą mu bliscy ludzie, z którymi dzieli się swoimi przeżyciami i radościami. Zazdroszczą potajemnie, praktycznie nienawidząc i przeklinając. Ale jest główna oznaka zazdrości, która z jakiegoś powodu nie jest brana pod uwagę. Dziś też chcę o nim porozmawiać.
Ten znak zazdrości jest bardzo zauważalny i prosty, ale to on całkowicie nas dezorientuje. Uważamy osobę za bliskiego przyjaciela lub jest naszym krewnym i nie możemy nawet myśleć, że jest o nas zazdrosny. Cóż, oczywiście lituje się nad nami, gdy coś się z nami dzieje. Jakoś szczerze żałuje, słucha, współczuje. A to takie dziwne! Osoba zawsze traktowała cię chłodno, często krytykowana, mogła cię obrazić dość ostrymi słowami, czasem się z ciebie wyśmiewał, nigdy chwalony, nie wspierał w niektórych przedsięwzięciach... A potem dzieje się z tobą coś złego, a on cię żałuje, wydaje się zmieniać swoje nastawienie.
Więc rozmawiałem wcześniej z kobietą, przyjaźniliśmy się z rodzinami, razem wszystkie święta, weekendy, imprezy. A potem jakoś się wyprowadzili. Moja koleżanka zaczęła mnie regularnie wyśmiewać, wszystkie moje plany nazywała bzdurami, krytykowała za moje czyny. A potem w moim życiu pojawiła się niedogodność, a ona przyszła, przytuliła się, żałowała. A potem pomyślałem: to jest prawdziwa przyjaźń. Od dawna nie ma między nami nic wspólnego, ale nie poddawała się w kłopotach, poganiała, współczuła, przytulała. Dopiero później zdałem sobie sprawę, że po prostu chciała zobaczyć, jak mnie to boli, na zewnątrz była przyjazna i współczująca, a wewnątrz napawała się moim błędem.
Ale na początku myślałem, że się co do niej myliłem. Pewnie zawsze dobrze mnie traktowała, ale wypytuje o wszystkie szczegóły tego, co się stało, wzdycha i udziela rad, a nawet oferuje pomoc. Na początku jakaś wzmożone współczucie z jej strony nawet mi nie przeszkadzało, wręcz przeciwnie, miałam poczucie winy, bo myślałam, że koleżanka zawsze jest o mnie zazdrosna.
Ale wtedy wszystko zrozumiałem, obudziłem się z jakiegoś magicznego efektu. Nic dziwnego, że podejrzewałem tę nieszczęsną kobietę z zazdrości. Zazdrościła mi przez wiele lat i cierpiała z tego powodu. Faktem jest, że za zawiść u człowieka odpowiadają te same części mózgu, co za ból fizyczny. A ponieważ człowiek cierpi, zaczyna nienawidzić w swojej duszy. Mój przyjaciel był nieznośnie bolesny, gdy widział, jak dobrze sobie radzę. I jaką ulgę poczuła, gdy przydarzyło mi się coś złego. Jak łatwo i dobrze się dla niej stało. Czy możesz sobie wyobrazić? Źle się czułem, ale ona była dobra! Po prostu rozkoszowała się szczegółami tego, co się wydarzyło, jakby mnie jadła, cieszyła się każdym szczegółem, wzdychała, udając współczucie.
To znak zazdrości. Jeśli przyjrzysz się uważnie, zobaczysz na twarzy zazdrosny uśmiech, ukryty, ledwo zauważalny, obrzydliwy… Zazdrosny tak się cieszy z cudzego bólu, że po prostu nie może ukryć swojej radości. Zachęca do ciągłego opowiadania mu o swoich kłopotach: okradziony, stracił pracę, zerwał z ukochaną osobą, ktoś umarł… Ale jak tylko złe czasy przeminą, wszystko wróci do siebie miejsca. Zazdrosna osoba znów zacznie o tobie plotkować, nienawidzić cię w swojej duszy, znosić ten jego ból.
W kłopotach lub smutku człowiek traci czujność i spokojnie przyjmuje słowa pocieszenia i współczucia od zazdrosnej osoby, nawet jeśli wszystko w jego duszy protestuje. Jest to podwójnie obraźliwe, ponieważ chcemy wierzyć, że ktoś jest wobec nas szczery, ale nie, po prostu cieszy się z tego, że nas boli!
Oryginalny artykuł znajduje się tutaj: https://kabluk.me/psihologija/glavnyj-priznak-zavisti-kotoryj-vy-ne-zamechaete.html
