Jest coś takiego. Metformina to lek stosowany w leczeniu cukrzycy typu 2. Oczywiste jest, że jeśli dana osoba otrzyma metforminę, jej poziom cukru we krwi może wzrosnąć.
Indapamid to rodzaj leku moczopędnego, co czasami może wywołać rozwój cukrzycy typu 2.
Faktem jest, że indapamid, podobnie jak wiele leków moczopędnych, wraz z wodą wydala potas. Potas we krwi może stać się mniej, a zatem potas będzie płynąć z naszych komórek do naszej krwi, aby zrekompensować te straty.
Należy tutaj zaznaczyć (sam chciałeś to usłyszeć), że normalnie nasz potas jest po prostu ukryty w komórkach. Jon potasu jest naładowany dodatnio, a jego zadaniem jest utrzymywanie określonej ilości takich dodatnich ładunków wewnątrz naszych komórek.
Na zewnątrz błony komórkowej znak plus jest kontrolowany przez dodatnio naładowany jon sodu, a wewnątrz komórki za znak plus odpowiada potas.
Różne jony nieustannie przepływają i przepływają z komórki do komórki, ale aby komórka mogła się uruchomić, trzeszczy z elektrycznością, działa jak motoryczna, zaczęła iskrzyć, żyć, radować się i wydzielać różnego rodzaju hormony jak insulina, musi gromadzić w sobie odpowiednią ilość znaki plus.
A tutaj potas siedzi w komórkach trzustki i chroni jej plusy. We właściwym czasie wiele dodatnio naładowanych jonów sodu dostanie się do tych ogniw, a korzyści będzie wiele. Komórka trzustki zacznie działać i zacznie wydzielać insulinę. Ta insulina zapobiega zbyt dużym skokom glukozy we krwi. To normalne.
Ale jeśli we krwi jest mało potasu, potas z komórek trzustki trafi do krwi. Oznacza to, że wewnątrz komórek będzie mniej znaków plus. Okazuje się, że w odpowiednim momencie sód wpycha swoje plusy do komórek trzustki, a w tym czasie potas, przeciwnie, odprowadza swoje plusy.
Wygląda to tak, jakbyś pompował przebite koło w aucie pompką: pompujemy je tam i jeszcze szybciej krwawi przez otwór.
A komórki trzustki nie mogą zgromadzić w sobie wystarczającej ilości plusów, aby wyrzucić insulinę. Potas stale wycieka z komórek i uniemożliwia ich pracę.
To jeden szkodliwy mechanizm.
Kwasica mleczanowa
Dzieje się tak, gdy we krwi jest tak dużo kwasu mlekowego, że człowiek zachoruje.
Diuretyki, w tym indapamid, działają na nerki w taki sposób, że predysponują do rozwoju kwasicy mleczanowej.
Metformina jest z natury nastawiona na zatrzymanie przemiany kwasu mlekowego w glukozę. Oznacza to, że jego głównym zadaniem jest zapobieganie wzrostowi poziomu glukozy we krwi. Robi to na różne sposoby, m.in. dzięki temu, że zapobiega przekształceniu naszego rodzimego kwasu mlekowego w glukozę. A potem indapamid dodaje oliwy do ognia i powoduje gromadzenie się kwasu mlekowego we krwi. Więc razem mogą sprawiać kłopoty.
Nie mówię, że jest to wręcz piekielna kombinacja, ale wymaga nadzoru i ostrożności ze strony twojego lekarza.
Do dyspozycji?
