Endokrynolog z 24 letnim stażem – o znaczeniu dopaminy i endorfin w naszym życiu
Za nasze szczęście odpowiadają 4 hormony - serotonina, dopamina, endorfina i oksytocyna. Jaka jest między nimi różnica i jak nauczyć się nimi zarządzać?
Hormony szczęścia mają charakter białkowy i należą do neuroprzekaźników lub neuroprzekaźników, to znaczy przenoszą impulsy lub sygnały wzdłuż pni nerwowych. Można powiedzieć, że za ich pośrednictwem tkanka nerwowa komunikuje się z całym ciałem.
Endorfina: łagodzi ból
Najbardziej znaną cząsteczką szczęścia jest endorfina. Jest wytwarzany w samym organizmie i działa na tzw. receptory opioidowe (są one w naszym ciele) i tym samym łagodzi ból, gdy zajdzie taka potrzeba. Na te same receptory oddziałują też leki (tu wszystko jasne) i środki anestezjologiczne, które stosuje się w medycynie.
W jakich warunkach otrzymujemy endorfiny? Na przykład podczas kontemplacji dzieł sztuki, oglądania ulubionych filmów, podczas seksu, a nawet po dobrej aktywności fizycznej. Istnieje takie określenie jak „haj biegacza” – ludzie lubią biegać, bo to sprawia przyjemność.
Natura używa tego hormonu, aby uczynić nasze życie znośnym. Na przykład w trzecim trymestrze ciąży, kiedy kobieta nosi dziecko coraz ciężej, następuje gwałtowny wzrost syntezy endorfin.
Dopamina: muza hormonu
O dopamina pisałem już nie raz, to hormon odpowiedzialny za przewidywanie pewnego rodzaju radości. Na przykład to szczęście, że kończysz rozprawę lub skomplikowany raport księgowy, niedługo zobaczysz ukochaną osobę itp.
Nazywa się to również hormon dobrego samopoczucia - przy niskim poziomie syntezy dopaminy trudno sobie wyobrazić doskonałe zdrowie i ogólnie chęć wstawania z kanapy. Od złej dopaminy np. spada nawet testosteron – pośrednio poprzez zmniejszenie syntezy hormonu LH.
Wiąże się też z pamięcią i umiejętnością budowania skojarzeń: np. dzieci uczą się alfabetu, kojarząc litery ze zwierzętami czy ptakami. Przy niskim poziomie dopaminy może to być trudne.
Dobra dopamina towarzyszy kreatywności, to on - nasza prawdziwa muza, a nie jakieś starożytne greckie dziewczyny w pościeli.
Pamiętacie piosenkę Wysockiego „jest niewielu prawdziwych przemocy, więc nie ma przywódców”? Tutaj wszyscy są brutalni - rewolucjoniści, przywódcy, ciekawscy, dociekliwi i inne niespokojne osobowości - ludzie z wysokim poziomem dopaminy, który nie pozwala im być obojętnym i prowadzonym.
Jeśli twój przyjaciel odczuwa silną radość z kwiatka, czekolady i innych przyjemnych drobiazgów, to ma dobrą dopaminę. To on sprawia, że tak reagujesz na małe niespodzianki. Ale jest też minus: ciągła stymulacja ośrodka przyjemności może uzależniać. Na przykład mamy do czynienia z zakupoholizmem, którego przyczyną jest zaburzenie lub utrata kontroli impulsów.
Tak czy inaczej, to dopamina motywuje nas do działania i poszukiwania przyjemności. Nie powiem, że to źle, ponieważ wiele osób odczuwa szczególny dreszczyk emocji w pracy, opiece nad bliskimi itp.
Ciąg dalszy nastąpi.
Nie daj się zestarzeć: nazwany hormonem, który czyni nas lepszymi – bardziej pewnymi siebie, mądrzejszymi i szczęśliwszymi
