Namyk sprowadził Yetera do swojej rezydencji i przedstawił go jako przyrodnią siostrę. Od pierwszych dni Khandan czuła niechęć do aroganckiego „gościa” i uważała się za pełną i jedyną kochankę rezydencji Emirkhana. Jednak pewnego dnia nie mogła zrozumieć i zaakceptować decyzji brata.
Namyk zebrał wszystkich członków rodziny na śniadanie w ogrodzie i ogłosił, że wkrótce jego dom będzie należał do Yetera Aslana. Przygotowuje już wszystkie niezbędne dokumenty do przeniesienia nieruchomości na jej własność.
Ta decyzja była nieoczekiwana dla wszystkich, a przede wszystkim dla samej Yeter. Jednak przy stole trzymała się powściągliwa, nie okazując żadnych emocji. Tego samego nie można powiedzieć o Handanie. Kobieta uważała się za kochankę rezydencji, a teraz zostanie w niej gościem.
Handan zacisnęła usta i powiedziała, że to się nie stanie. Jednak Abidin poparł decyzję wuja i przypomniał matce, że w tym przypadku nic nie może zrobić.
Handan nie mogła pogodzić się z decyzją brata i zabierając córkę i wnuczkę opuściła posiadłość.
Nieco później Yeter zapytał Namyka, dlaczego dał jej swój dom. Namyk odpowiedział, że ten dom zawsze należał do niej. Zawsze była u jego boku i wspierała go we wszystkim. Ale zdał sobie sprawę, że było za późno. Namyk obiecał poprawę.
Jednak przez lata zadawał Yeterowi wiele bólu, a kobieta odpowiedziała, że są rzeczy, których nie można naprawić. I prędzej czy później będą musieli wspólnie odpowiedzieć za swój grzech.
