Dlaczego dzieci bardzo często wyrastają na niewdzięczność? Jaką postawę mają wobec swoich rodziców? Pytanie prawdopodobnie niepokoi wielu. „Tutaj jestem dla nich wszystkim, a oni…”. Ale wszystko pochodzi z dzieciństwa. Sami sprawiamy, że nasze dzieci są niewdzięczne! Aby uniknąć problemów, ważne jest zbudowanie odpowiedniego węzła.
Weźmy za przykład przeciętną rodzinę. Rodzice i córka. Dziewczyna jest pożądana, jak mówią, ciężko zdobyta i jak zwykle rozpieszczana prezentami i uwagą. Nigdy nie prosiła rodziców, żeby jej coś kupili, po prostu przedstawiła im fakt, manipulowała łzami i napadami złości. Rodzice poszli za przykładem, ale teraz świętowali już swoje pięćdziesiąt dolarów, chcą spokoju, kopać w ogrodzie, oglądają wieczorami programy telewizyjne, ale nie, muszą pracować na dwóch etatach, żeby zaspokoić zachcianki córka. Co więcej, sama córka nawet nie spieszy się, aby w czymś pomóc swoim starszym ludziom. Ponieważ są tak wspaniałymi kolegami i są w stanie wytrzymać napięte harmonogramy pracy, mogą sami wykonywać prace domowe.
W związkach dajemy i bierzemy nie tylko coś materialnego, ale także takie rzeczy jak miłość, szacunek, uwaga, czas itp. Jeśli relacje między rodzicami a ich dziećmi są normalne, to wszystko dzieje się we wzajemnym Wymieniać się. Ale w negatywnych związkach, gdzie są problemy, są ciągłe roszczenia do siebie, krytyka i tak dalej, kiedy jeden daje, a drugi akceptuje i nie otrzymuje wzajemności z powrotem. A teraz mówimy o związku między mężczyzną a żoną, ponieważ umiejętność dawania i brania pochodzi z dzieciństwa.
Rozpieszczone dzieci są przyzwyczajone tylko do brania, jakby ktoś był im winien, a także biorą, żądają. Doskonale rozumieją, że każde z ich żądań zostanie spełnione i nie muszą nic dawać w odpowiedzi. To właśnie w takich rodzinach dziecko samotne, długo wyczekiwane i cierpiące, staje się „światłem w oknie” zarówno dla rodziców, jak i dziadków. I zdarza się to też w rodzinach, gdzie np. samotna matka ciągnie dziecko na siebie i stara się, aby dziecko niczego nie potrzebowało. A może dziecko jest chore lub utalentowane, chcesz mu dać jak najwięcej. Albo sami rodzice są nielubianymi dziećmi i boją się nie dać potomstwu wszystkiego, czego potrzebują!
Zwykle w związku tak, że jeden daje więcej, a kocha więcej, docenia osobę, a drugi mniej, ale bierze dużo i jednocześnie wychodzi od niego więcej niezadowolenia i dobroczynności.
Dzieje się tak również w relacji między rodzicami a dziećmi. A najczęściej to rodzice non stop dają coś swoim dzieciom, a nawet biorą to bez wdzięczności i nic nie dadzą w zamian, a wręcz przeciwnie, żądają coraz więcej.
Dlaczego rodzice rozpieszczają swoje dzieci prezentami? Ponieważ rekompensują sobie niezdolność do kochania i znalezienia wspólnego języka. Spłacają swoich synów i córki, a potem chwytają się za głowy, bo nie rozumieją, dlaczego dziecko wyrosło na tak niewdzięczne!
Co robić?
Tutaj musisz przyjrzeć się każdemu indywidualnemu przypadkowi. Zdarza się przecież, gdy dorosłe dzieci siadają na szyjach rodziców i zaczynają nękać całą rodzinę, wykorzystując fakt, że rodzice są bezradni i czują się winni. Dlatego, gdy mieszka z tobą osiemnastoletnie dziecko, postaraj się dać mu niezależność i pozwolić mu żyć osobno.
Od dzieciństwa musisz nalegać na odpowiednią dystrybucję prac domowych. Mama nie jest służącą, a dziecko może samodzielnie posprzątać w swoim pokoju, a także wynieść śmieci, zmywać naczynia, pomagać młodszym braciom/siostrom, uczestniczyć w gotowaniu. Pomoc domowa powinna być naturalną częścią życia dziecka. Nie trzeba mówić, że jest jeszcze za mały, będzie miał czas, aby podnieść i przygotować się, ponieważ sam skazujesz się na brak szacunku i niewdzięczność na starość.
A co najważniejsze, musisz być otwarty na emocjonalne połączenie, nie powinieneś wstydzić się okazywać dziecku swoich uczuć, nie powinieneś udawać nieprzeniknionej, ponieważ to prawdziwa manipulacja. Jeśli nie powiesz dziecku nic o sobie i swoim życiu, to bezcelowe będzie wymaganie od niego podobnych historii. Pokaż, jak zachowywać się swoim zachowaniem, jesteś najlepszym przykładem dla dziecka!
Musisz dawać jak najwięcej, nie ma potrzeby rozrywania żył. A jeśli potrzebujesz czegoś od dziecka, nie oczekuj, że on sam się domyśli, powiedz to tak, jak jest.
Sami sprawiamy, że nasze dzieci są niewdzięczne, ale potrafimy temu zapobiec!
Oryginalny artykuł znajduje się tutaj: https://kabluk.me/poleznoe/otkuda-berutsya-neblagodarnye-deti.html
