Odpowiadam. Można je trenować w ćwiczeniach oddechowych. I znowu, jak w historie o treningu naczyniowym - to nie jest to, o czym myślałeś.
Po pierwsze, prawie zawsze mówimy o astmie oskrzelowej. W przypadku astmy w oskrzelach wystąpi stan zapalny, w wyniku którego skurcz oskrzeli, ich ściany puchną, gromadzi się śluz, a osoba się dusi.
Po drugie, wiele osób uważa, że trening fizyczny aparatu oddechowego jest prowokacją jego (aparatu oddechowego) pracy w pewnych ekstremalnych trybach, dzięki czemu aparat oddechowy przyzwyczaja się do obciążenia, a potem nie narzeka.
W rzeczywistości wszystkie te ćwiczenia oddechowe zmniejszają obciążenie oskrzeli. To nie jest trening sportowy na zasadzie „bierz więcej - rzuć więcej”, ale lista ograniczeń.
W przypadku treningu sportowego ćwiczenia oddechowe w astmie oskrzelowej łączy tylko regularność i czas trwania.
Oznacza to, że aby skorzystać z ćwiczeń oddechowych, będziesz musiał trenować zgodnie z harmonogramem tygodni i miesięcy.
Doskonałe ćwiczenia oddechowe nie może być. Nie jest do końca jasne, jak to dokładnie działa, więc będą dostępne różne opcje, które ktoś może Ci kiedyś zasugerować. To normalne.
Istnieje kilka jednoczących zasad. Będą się spotykać różnymi metodami.
Oddychanie przeponowe
Pomocne jest wdychanie przez żołądek, a nie przez górną część klatki piersiowej.
Przez nos
Zawsze dobrze jest oddychać przez nos. W nosie powietrze, którym oddychasz, jest ogrzewane i nawilżane. Więc mniej podrażnia stan zapalny oskrzeli. Suche i zimne powietrze wywołuje skurcz oskrzeli, podczas gdy wilgotne i ciepłe powietrze jest lepiej tolerowane.
Wstrzymując oddech
Jest to bardzo powszechne w różnych metodach. Jest w tym jakiś sens. Kiedyś sądzono, że tak właśnie kształtuje się odporność na podwyższony poziom dwutlenku węgla we krwi.
Uważano również, że podczas trzymosekundowej przerwy po spokojnym wydechu powietrze udaje się przemieszczać ze zdeformowanych lub zatkanych śluzem oskrzeli do bardziej odpowiedniego miejsca.
Więc nie do końca zorientowali się, jakie dokładnie są korzyści. Ale fakt ma miejsce. Różne metody ćwiczeń oddechowych łączy uniwersalna zasada wstrzymywania oddechu pod koniec normalnego wydechu.
To tylko spokojny, długi bierny wydech, po którym inhalacja nie rozpoczyna się od razu. Ważne jest, aby takie eksperymenty nie prowadziły do konwulsyjnych głębokich oddechów.
W tej sprawie nie może być bohaterskich wysiłków i pokonywania przeszkód. Wszystko jest bardzo zadbane, delikatne i stopniowe.
