Często jakoś bez zawracania głowy wieszamy na ludziach etykiety. Ten jest zawsze czysty, uprzejmy, schludny - dobry, ale ten bez wykształcenia, nigdzie tak naprawdę nie pracuje, wita się za każdym razem - zdecydowanie zły. Ale nie możesz oceniać osoby, ponieważ nie wiemy, kim on naprawdę jest! Poza tym, jak mówią, nie osądzaj, ale nie będziesz sądzony!
Oto historia dla Ciebie. Myślę, że na pewno cię przekona, że nie można wieszać etykiet na ludziach, nigdy!
Zima była bardzo śnieżna. Przez całą noc padał śnieg. Miasto zasnęło tak, że traktory nie zdążyły oczyścić jezdni nawet o ósmej rano, mimo że pracowały już od czwartej. Poza tym zrobiło się zimniej, a teraz wszystkie drogi wyglądały jak solidna walec.
Paweł nie chciał nawet wyjść, ale nikt nie odwołał pracy. Jakoś się pozbierał, wciąż na wpół zasypiając, pokuśtykał na przystanek autobusowy. Na szczęście miał dach i można było usiąść na mniej lub bardziej oczyszczonej ławce. Paweł usiadł wygodniej, owinął się płaszczem i szalikiem i czekał na trolejbus.
Babcia szła po drugiej stronie drogi. Anna Petrovna obchodziła już 70 lat, mieszkała sama, jej dzieci i wnuki rzadko ją odwiedzały. Dlatego musiała kupować własne artykuły spożywcze, a właściwie już ledwo ruszała nogami. Poza tym pogoda nas zawiodła. Anna Petrovna cicho poszła do sklepu spożywczego i trzymała w rękach małą paczkę, ale wcale jej to nie dodało równowagi. No i oczywiście babcia poślizgnęła się i upadła na plecy.
Wydaje się, że Pavel zaczął, czuł cały ból, jaki odczuwała Anna Pietrowna. Dodatkowo cała zawartość paczki poleciała na boki. Okazuje się, że w tej paczce było znacznie więcej małych paczek, które naturalnie zostały zdmuchnięte w różnych kierunkach przez wiatr. Pavel wysadził się, aby pomóc swojej babci. Ale natychmiast zamarł, ponieważ rozpraszało go towarzystwo młodych ludzi.
Chłopaki w wieku 20-22 lat głośno o czymś dyskutowali, przeklinając, z ich zachowania jasno wynikało, że byli pijani. Po prostu szli od strony, na której upadła babcia. Jedna z firm zauważyła Annę Pietrownę, zawołała pozostałych, a teraz młodzi ludzie wychowywali babcię. Ktoś zbierał porozrzucane po ulicy paczki, ktoś zrzucał stary płaszcz dla babci, ktoś prostował jej kapelusz.
Zszokowany Paweł stał nieruchomo po swojej stronie drogi. Babcia była w tym samym szoku. Znała tych facetów, są z sąsiedniego podwórka, chuligani, piją prawie codziennie, wszyscy się boją. I tutaj jest w ich rękach, ale nic jej nie robią, a wręcz przeciwnie, pomagają jej. Cichym, nieśmiałym głosem Anna Pietrowna podziękowała chłopakom, a ona sama ciągle się rozglądała, ponieważ spodziewała się jakiejś sztuczki.
Dwóch członków firmy odsunęło się na bok, szybko omówiło coś, a potem jeden facet wyszedł za róg. Pavel pomyślał, że bandyci ukradli portfel jego babci, a teraz próbują się ukryć w nieznanym kierunku. Zaczął uważnie przyglądać się złodziejom, starając się zapamiętać jak najwięcej w ich wyglądzie. Jednocześnie Pavel pomyślał, że babcia w portfelu najprawdopodobniej ma tylko grosze i jest mało prawdopodobne, aby mogła stać się tak cenna dla chłopaków. W każdym razie jakoś trzeba było uratować babcię, ale jak trzeba było wymyślić.
Chłopaki otoczyli swoją babcię i zaczęli pytać, jak jej pomóc. Mówili tak głośno, że prawie każde słowo było słyszalne. A potem dzieciak, który zniknął za rogiem, wrócił z dwiema dużymi torbami zakupów. Paul ponownie przeżył prawdziwy szok. Nieoczekiwany akt miejscowego gangu. A lider tego całego gangu zaprosił babcię, żeby przyprowadziła ją do domu.
Czy wierzysz w cuda? Czy uważasz, że jeśli ludzie nie podobają się innym swoim zachowaniem i stylem życia, jeśli ktoś ich nie lubi, jeśli nie są tacy jak wszyscy inni, to nie są zdolni do ludzkich działań? Paweł też tak myślał. Ale teraz zdał sobie sprawę, że nie można oceniać ludzi po ich ubraniach.
Czasami za bardzo wątpliwym spojrzeniem kryje się wrażliwe serce i dobra dusza!
Oryginalny artykuł znajduje się tutaj: https://kabluk.me/psihologija/ne-sudite-ljudej-vy-ne-znaete-kakie-oni-na-samom-dele.html
