Kto z nas nie marzy, aby rodzina niczego nie potrzebowała, aby dzieci otrzymały wszystko, czego potrzebują, aby w domu była zawsze pełna filiżanka? Masza też o tym marzyła. Niedawno przeprowadziła się do stolicy z młodym mężem Romem i czteroletnim synem Miszką. Teraz niczego nie potrzebowali. Mieli duże trzypokojowe mieszkanie w nowym budynku, wyremontowanym pod euro, najnowocześniejszą technologią, dwoma samochodami, prestiżową pracą. Cóż, o czym jeszcze możesz marzyć?
Masza i Roma są razem od siedmiu lat. Wszystko zaczęło się nagle, zaczął się piękny romans, ale oboje właśnie skończyli studia i zaczęli pracować w swojej wiosce, więc nie było jeszcze mowy o ślubie. Ale potem Masza zaszła w ciążę i wszystko zostało postanowione samodzielnie. Zaczęli ciężej pracować, odkładali każdy grosz dla dziecka i oczywiście podpisywali. Chłopaki tak marzyli o przeprowadzce któregoś dnia do dużego miasta, ponieważ nie było specjalnych perspektyw na życie we wsi.
Minęły lata i jakoś nie mogłem uwierzyć w sny. I nagle dyrektor Romana zaproponował mu kierowanie oddziałem stołecznym, który niedawno otworzył. Wszystko było jak w bajce. Rodzina nawet o tym nie pomyślała, spakowała się i przeprowadziła, idąc spełnić swoje marzenie.
Oczywiście życie w stolicy bardzo różniło się od życia w miejscu urodzenia Masza i Romów. Był szalony rytm, ciągle trzeba było pracować, a wcześniej trzeba było stać w długich, długich korkach. Mishka został wysłany do przedszkola bardzo wcześnie, rodzice po prostu nie mieli okazji być z nim stale. Potem przeziębił się i matka Maszy musiała zostać wezwana do miasta. Z czasem w ogóle przeniosła się do nich w stolicy. Pomimo obecności w pobliżu swojej babci, Mishka nie zwracał na siebie uwagi. Potrzebował rodziców, a oni pilnie zarabiali na życie. Babcia nie była już młoda i nie mogła poświęcać całego czasu swojemu wnukowi, więc najczęściej bawił się ze sobą lub oglądał już nudne bajki.
Los nie lubi tych, którzy nie wiedzą, jak korzystać z jej darów. Chłopaki tak kręciły się w swoim sukcesie, że nie mieli czasu, aby komunikować się z synem. Pewnego dnia pojechali z przyjaciółmi w góry i tam mieli straszny wypadek. Roma nie przeżyła, Masza była w ciężkim stanie.
Kobieta została niepełnosprawna i została dosłownie przykuta do wózka inwalidzkiego. Wpadła w depresję. W tym czasie moja babcia zachorowała i została zmuszona do wyjazdu do swojej wioski, powrotu do spokojnego życia, które prowadziła. A Mishka sam zaczął opiekować się mamą. Nie, sama mogła zmienić ubranie, umyć się, ale nic nie zrobiła, nie chciała. Dzień i noc płakała za mężem, ani przez chwilę nie wierząc, że go już nie ma. Więc opuściła ten świat, zostawiając syna samego, jej serce nie mogło tego znieść.
Mishka trafiła do sierocińca, ponieważ babcia ze względu na swój wiek i stan zdrowia nie mogła zorganizować opieki. Chłopiec nie płakał, wziął to za pewnik. Nie był skandalicznym dzieckiem, właśnie szykował się do szkoły. I nikt nigdy nie widział go płaczącego. Sześć miesięcy później babcia nie mogła znieść utraty dzieci. Nauczyciele nie wiedzieli, jak poinformować Mishkę o tym, ale sam odgadł wszystko, ponieważ wszyscy szeptali za nim i dziwnie na niego patrzyli. On sam podszedł do nauczycieli i poważnie powiedział, że wie wszystko i że nie ma co się o nic martwić, wszystko jest w porządku.
Wtedy pracownicy sierocińca po raz pierwszy zobaczyli dziecięcą, ale bardzo dorosłą twarz ucznia. Nigdy nie spotkali takich sierocińców. Patrzenie na bardzo małe dziecko i patrzenie w jego oczy na całe dorosłe życie pełne bólu i cierpienia jest bolesne. Dziecięcy los małego dziecka ...
Teraz Mishenka jest w trzeciej klasie i dostaje prawie jedną A. Bardzo się stara, kocha swój sierociniec, szanuje zarówno dorosłych, jak i przyjaciół, pomaga wszystkim, nigdy z nikim nie skandale.
Chciałbym wierzyć, że to wszystko są ciosy losu w jego życiu i pewnego dnia beztroski i szczęśliwy człowiek wyrośnie z tak poważnego i przedwcześnie dojrzałego mężczyzny!
Oryginalny artykuł znajduje się tutaj: https://kabluk.me/zhizn/nedetskaya-sudba-malenkogo-rebenka.html
