Współczesne dzieci w większości mają wszystko, czego potrzebują do szczęścia. Ale nerwice są nadal najczęstszymi problemami neuropsychicznymi.
Często źródłem nerwicy jest rodzina, ale wyzwalaczem jest szkoła. Ponieważ rodzice naprawdę chcą, aby ich dziecko odnosiło sukcesy. Stwarza to niepotrzebną presję na dziecko, obciążenie i często pozbawia rodziców możliwości wyboru, jakiego dokonują dla dziecka. Dzieciom stawiane są bardzo wysokie wymagania, gdy rodzice zapominają, że dziecko nie jest ich własnością, ma swoje zainteresowania i cechy.
Im bardziej odpowiedzialne dziecko, tym większe ryzyko nerwicy. Najczęściej objawia się w postaci tików: są to częste drganie kończyn, mruganie, kaszel, mruganie nosem, ciągnięcie ubrania itp. Nerwica może mieć kilka objawów jednocześnie. Może również rozwinąć się w stan obsesji i nawyk, którego nie jest tak łatwo się pozbyć i który powoduje dyskomfort u innych.
Nie ma sensu karcić dziecka za takie zachowanie, ponieważ tylko potęguje objawy nerwicy, wstydu i strachu.
Nerwicy mogą towarzyszyć między innymi zaburzenia snu i apetytu, praca przewodu pokarmowego, agresja i autoagresja, pocenie się, ciągłe zmęczenie.
Wśród przejawów psychologicznych są również: napady złości, różne lęki, wahania nastroju, hipochondria, uraza i podejrzliwość, nastroje samobójcze, depresja.Te niepokojące objawy należy traktować ostrożnie, ponieważ schemat „przejdzie sam” często nie działa, jeśli nic się nie zmieni w życiu dziecka. Warto zrewidować jego obciążenie pracą, atmosferę emocjonalną w rodzinie, zasady komunikacji z dzieckiem. Musisz również sprawdzić, czy nie ma prawdziwych chorób.
Neurozę tworzą uraza, złość, lęki. Aby sobie z nimi poradzić, potrzebujesz jasnej codziennej rutyny, w której jest wystarczająco dużo odpoczynku, a także hobby, hobby, sport. Jeśli nie możesz samodzielnie poradzić sobie z nerwicą, skontaktuj się z psychologiem rodzinnym.
Będziesz także zainteresowany przeczytaniem:
- Jak odróżnić kaprysy dzieci od nerwicy
- 5 oznak, że stres osiągnął niebezpieczny etap
- Co zrobić, jeśli dziecko niczego nie chce