Co zrobić, jeśli Twoje dziecko boi się złych ocen

Nauka często zamienia się w pogoń za szacunki - co wypacza istotę procesu edukacyjnego. W końcu najważniejsza jest sama wiedza i umiejętności, a nie zestaw ocen, który może mieć szereg subiektywnych przesłanek.

Jeśli Twoje dziecko ma syndrom doskonałego ucznia i boi się złych ocen - najprawdopodobniej jest to Twoje, tak, dzieło rodzicielskie. Zespół jest znacznie poważniejszy, niż mogłoby się wydawać. Niektóre dzieci nawet kładą ręce na sobie z powodu niezbyt dobrych ocen.

Jak możesz pomóc swojemu dziecku mniej polegać na doskonałych ocenach?

1. Ocena nie jest obiektywna

Powinni o tym pamiętać zarówno dzieci, jak i dorośli. Czasami oceny są obniżane za obiektywne wskaźniki, ale częściej pozostają subiektywne. I zdecydowanie nie warto się na nich skupiać, oceniając prawdziwą jakość ich wiedzy.

Trzeba tylko porównać osiągnięcia dziecka z jego dotychczasowymi osiągnięciami - to wszystko.

2. Rodzice nie powinni się gniewać

A teraz, jeśli myślisz obiektywnie - co daje gniew rodzicielski przez następne trzy lata? Czy to motywuje? Nie. Czy daje więcej wiedzy? Nie. Czy to wyjaśnia niezrozumiały materiał i upraszcza pracę nauczyciela? Nie.

Rodzice powinni zawsze być po stronie dziecka. Jeśli coś mu się nie uda, musisz zrozumieć przyczynę, a nie tylko skarcić. W przeciwnym razie problem nie zniknie, a złe oceny nie znikną. Ale zaufanie i intymność znikną z twojego związku.

Rodzicielskie rozczarowanie. Czasami rodzice sami dolewają oliwy do ognia, tłumacząc, że dziecko powinno uczyć się tylko z szóstkami. Dzieciak tak boi się kary, tak boi się rodzicielskiej złości, że zaczyna się bać złych ocen. Dla niego zła ocena to nie ocena wiedzy, to rodzicielskie rozczarowanie. Nikt nie chce denerwować swoich rodziców, więc wielu uczniów panicznie boi się złych ocen, które czasami są niesprawiedliwe.

3. Nie porównuj swojego dziecka z innymi

„Inni dostali wyższe oceny”, „inni wypadli lepiej”, powiedzmy tak. Co teraz? Czy to sprawia, że ​​twoje dziecko jest złe? Czy kochasz go mniej? Ma indywidualne tempo rozwoju, własną psychikę, własne umiejętności i zdolności - i stosuje je tak często, jak może, jeśli nie po to, by naciskać i pomagać motywować.

Porównanie z innym dzieckiem nigdy nikogo nie motywowało.

4. Pozwól dziecku zrobić to samemu

Jeśli dziecku coś się nie uda - rysunek, rysunek, rzemiosło itp. - to nie jest powód, żeby robić dla niego wszystko. To zabija inicjatywę i niezależność, dziecko po prostu nie chce wtedy nawet próbować czegoś zrobić samodzielnie.

5. Zaproś swoje dziecko, aby samo siebie oceniło

Uczy się więc analizować, co zrobił dobrze, a co źle, jak wygląda jego praca z zewnątrz, jakie są mocne i słabe strony. Może to być trudne dla młodszego ucznia, ale po rozmowie z rodzicami może lepiej zrozumieć zalety i wady swojej pracy.

Będziesz także zainteresowany przeczytaniem:

• 5 powodów, dla których dzieci wybierają przegrane
• Jak zmotywować dziecko - 11 wskazówek dla rodziców
• Jak zmotywować dziecko do chodzenia do szkoły