W rzeczywistości istnieje tak zwana zależność w kształcie litery J.
Oznacza to, że początek litery J to wystający mały ogonek. Są to osoby o bardzo niskiej masie ciała. Dystrofie. Prowadzone są na intensywną terapię w myśl zasady „gdy tłuszcz wysycha, chudy umiera”.
Następnie pojawia się dolna półokrągła część litery J. Są to osoby o normalnej wadze, które przebywają na oddziale intensywnej terapii rzadziej niż wszyscy inni.
Ostatnia część litery J to ciągły wzrost transferów do oddziałów intensywnej terapii i zgonów z powodu zakażenia zakaźnego u osób z nadwagą. Tam wszystko rozpada się w nieskończoność i bez przerwy. Oznacza to, że im wyższa waga, tym gorzej będzie dla właściciela.
Najgorsze jest dla osób o wskaźniku masy ciała powyżej 40 kilogramów na metr kwadratowy.
Pamiętasz obliczenia BMI? Jest to waga w kilogramach podzielona przez kwadrat wzrostu w metrach.
Zatem przy wskaźniku masy ciała powyżej 40 lepiej trzymać się z dala od miejsc, po których wędrują chorzy.
Wyjaśnienia
Po pierwsze, tkanka tłuszczowa uwalnia wiele substancji zapalnych, które następnie wywołują wszelkiego rodzaju burze cytokin i tak dalej.
Po drugie, osoby otyłe często mają cukrzycę i wysokie ciśnienie krwi, czego bardzo często zaprzecza serce.
Po trzecie, tkanka tłuszczowa jest w stanie aktywować układ krzepnięcia krwi. Z tego powodu dochodzi do słynnej zakrzepicy zakrzepicy.
Po czwarte, tłuszcz brzuszny dosłownie mechanicznie przeszkadza w oddychaniu. Naciska na przeponę.
Wszystkie te nieprzyjemne rzeczy są zwykle pisane o osobach poniżej 65 roku życia. Wśród nich ta zależność w kształcie litery J jest bardzo wyraźnie widoczna.
Ale dla osób starszych taka zależność nie została wyraźnie zidentyfikowana. Osoby starsze mają gwarancję, że częściej trafią na intensywną terapię tylko wtedy, gdy wskaźnik masy ciała jest całkowicie oburzający.
Nie sądzę, by bycie grubym na starość było dobre dla zdrowia. Wydaje mi się, że najprawdopodobniej będą tam przeszkadzać różne chroniczne dolegliwości i trudniej będzie coś przewidzieć.
