Mihrimah, jak każda młoda kobieta, marzyła o ślubie z miłości. Ale z woli matki została żoną Rustema Paszy.
Wydawać by się mogło, że Mihrimakh był mierzony przygotowanym dla niej losem, ale ciocia Fatma często zaczęła ją odwiedzać, która nie nachalnie, ale tak pięknie opowiadała o młodości i miłości.
Czy Fatmie obchodziły uczucia swojej siostrzenicy - nie sądzę. Zniszczenie Rustema było dla niej ważne, a jeśli Mihrimakh się z nim rozwiódł, Rustem straciłby wpływ, który posiadał.
Do stolicy przybywa młody i przystojny perski książę Shehzade Elkara Merzu. I Fatma - sułtan próbuje zwrócić uwagę Mihrimaha na księcia.
Elkara Merzu za radą Fatmy wręcza Mihrimah piękną dekorację w postaci lauru, która przyprawia ją o skakanie serca.
Później Mihrimah otrzymuje list pełen czułości. List wspomniał o laurach, więc Mihrimah uznał, że napisał go perski książę.
Mihrimakh postanowił odpowiedzieć na list, a Rustem Pasha stwierdził, że robi to. Sułtanka, zmęczona niekończącą się zazdrością męża, postanawia się z nim rozwieść i tym razem jej intencje są poważne.
Teraz, gdy jej serce znów bije, nikt nie ma prawa jej o tym mówić - nawet ukochana matka. Jej dusza i serce wymagają miłości i zrobi wszystko, by bronić swojego prawa do szczęścia.
Rustem Pasha rozkazuje dowiedzieć się, kim jest śmiałek, że odważył się pisać listy miłosne do żony. I dowiedziałem się - list napisał Fatma - sułtan.
Dowiedziawszy się o tym, Mihrimah - sułtan poczuł się upokorzony i postanowił zemścić się na sułtanie Fatmie.
