Wiele naszych problemów w wieku dorosłym ma swoje korzenie w dzieciństwie. A jeśli w dzieciństwie dorośli nie zwracają uwagi na uczucia i potrzeby swojego dziecka, nabiera on pewnych postaw, które psują mu życie w przyszłości.
Te postawy zaczynają zakorzeniać się w ludzkiej głowie. Już w okresie dojrzewania dzieci czują się niepewnie i mają trudności z poznaniem siebie. Z wiekiem nie potrafią zbudować adekwatnej relacji, mają niską samoocenę i nie są w stanie dokonać właściwego wyboru.
Oto postawy, jakie „daje” człowiekowi zaniedbanie emocjonalne w dzieciństwie
Nie możesz być zbyt smutny i szczęśliwy
W dzieciństwie osoba doświadcza znacznie jaśniejszych uczuć. I wyobraź sobie, że dziecko jest entuzjastyczne lub rozczarowane, aw takich chwilach on potrzebują wsparcia i pomocy osoby dorosłej, kogoś, kto może nauczyć go radzenia sobie z własnymi emocjami i zrozumieniem siebie. Zamiast tego rodzice „zdenerwowali” dziecko, a jemu poucza się, że wszystkie jego emocje są nadmierne. Dziecko uczy się tłumić swoje uczucia i emocje.
Jego emocje są jego słabością
Jako dziecko może się zdenerwować, gdy coś pójdzie nie tak. Może być zły, odczuwać ból. I w takich chwilach potrzebuje wsparcia ze strony dorosłych, które pomoże mu nauczyć się samodzielnie uspokajać. Ale zamiast tego dziecko zdało sobie sprawę, że emocje są słabością, teraz dorosły skarci się za to, że ogólnie ma te emocje.
Jego preferencje i pragnienia nic nie znaczą.
Dzieci mają własne potrzeby. Coś, co lubią, a czego nie. A dorośli muszą zwracać na to uwagę, aby byli zainteresowani tym, czego chce ich dziecko. Jeśli dziecko nie otrzymało tego od rodziców, później zdał sobie sprawę, że wszystkie jego potrzeby w ogóle nie mają znaczenia, a pragnienia nic nie znaczą.
Mówienie o swoich problemach jest ciężarem dla innych
Dziecko ma wiele problemów, które rodzice mogą ogólnie uważać za drobne. O jakiej innej klasie z matematyki, kiedy mama ma całą górę obowiązków domowych, o jakim nowym rowerze możemy porozmawiać, gdy tata musi kupić części zamienne do samochodu? Ale dwójka w dzieciństwie to duży problem, a zepsuty jest duży, co oznacza, że nie będziesz mógł się bawić z przyjaciółmi. A dziecko uczy się milczeć o swoich problemach, ponieważ są ciężarem dla innych. Dojrzewając, stara się trzymać usta na kłódkę, aby nie komplikować życia innym.
Łzy są oznaką słabości
Z jakiegoś powodu matki mówią wielu dzieciom, które zaczynają płakać z bólu lub bólu: „nie płacz”, „nie waż się płakać”, „nie płacz” lub, szczególnie dla chłopca, „mężczyźni nie płaczą”. A to prowadzi do tego, że osoba, która dojrzała, rozumie, że płacz oznacza okazywanie słabości. Ale płacz jest normalny. I nie jest normalne zawstydzanie dziecka za jego łzy.
Okazywanie uczuć prowadzi do osądu
Tajemnica, strach, że cię nie zrozumieją, bliskość, bezduszność, chłód - to wszystko też pochodzi z odległego dzieciństwa. Jeśli dziecko w dzieciństwie zostało skazane za okazywanie swoich uczuć, wówczas ukryje swoje emocje, ponieważ będzie się bał, że zaczną źle o nim myśleć.
Gniew należy stłumić
W dzieciństwie złość i złość są naturalnymi przejawami. A zadaniem rodziców jest wyjaśnienie dziecku, dlaczego pojawia się złość i jak ją pokonać. Ale jeśli zamiast tego tata lub mama nie pozwolili pokazać swojego rozczarowania i złości, to dziecko zdało sobie sprawę, że złość należy stłumić, ponieważ jest zła.
Czekanie na pomoc innych prowadzi do frustracji
Dzieci, podobnie jak dorośli, potrzebują pomocy, porady, wsparcia. Ale jeśli rodzice tego nie dali, pojawi się inne ustawienie: nie powinieneś polegać na innych, w przeciwnym razie będziesz rozczarowany. Dlatego dojrzewając, osoba nawet nie próbuje nikogo prosić o pomoc, ponieważ jest pewien, że będzie rozczarowany.
Jego historie nie są interesujące dla innych
Jako dziecko dziecko ma wiele pytań, na które potrzebuje odpowiedzi, wszędzie czekają na niego odkrycia, którymi chce się podzielić ze wszystkimi. A przede wszystkim chcę się podzielić z rodziną. Ale jeśli rodzice nawet nie udają, że słuchają swojego dziecka i nie są zainteresowani tym, jak dziecko przeżyło dzień, z kim się zaprzyjaźniło, czego się nauczyło, to dziecko zostaje izolowane. A to idzie z nim w dorosłość, nic nie mówi innym, bo uważa, że nikt się tym nie interesuje.
Jest samotny na tym świecie
Dziecko potrzebowało rodziców, ich uwagi, wsparcia, rady, wspólnej rozrywki, ale zamiast tego zobaczyło, że nikt nie potrzebuje, bo każdy był zajęty swoimi sprawami. Dlatego zdał sobie sprawę, że jest absolutnie sam na tym świecie!
Czy chodzi o ciebie? Po przeczytaniu tego wszystkiego powinieneś zrozumieć, że nic z tego nie jest prawdą! Wyrzuć te wszystkie postawy ze swojej głowy. Czy wiesz, jak naprawdę musisz liczyć?
Jeśli masz uczucia, jesteś zdrową i silną osobą.
Musisz słuchać siebie, swoich potrzeb i pragnień.
Łzy pomagają uwolnić negatywne emocje.
Rozmowa o swoich problemach pomoże je rozwiązać.
Okazywanie uczuć pomoże ci lepiej Cię poznać.
Gniewu należy wysłuchać, ale nie należy go tłumić.
Pomoc ludzi pomaga w pracy zespołowej i zbliża ludzi.
Twoje historie są interesujące dla innych, więc ich nie ukrywaj.
Wreszcie nie jesteś sam na tym świecie!
Oryginalny artykuł znajduje się tutaj: https://kabluk.me/poleznoe/10-ustanovok-kotorye-oshibochno-poluchili-ljudi-ispytavshie-emocionalnoe-prenebrezhenie-v-detstve.html
