Czas, który spędzamy z naszymi dziadkami, jest nam wszystkim tak drogi! Wielu ma szczęście i nawet w wieku dorosłym mogą odwiedzać swoich drogich starców, którzy są w podeszłym wieku. To takie szczęście, że przytulić ukochaną osobę, zanurzyć się w kosmyku siwych włosów, pogłaskać policzek i spojrzeć w kochające oczy. Oczy naszych babć i dziadków są tak mądre, pełne zrozumienia i szczerej miłości! Nawet za życia chronią nas, rozpieszczają, chronią przed wszystkim złym. Za życia stają się naszymi Aniołami Stróżami.
Kiedy nasi starzy ludzie wyjeżdżają do innego świata, doświadczamy nieznośnego bólu. Wydaje się, że tego bólu nie da się z niczym porównać. Boli mnie serce, w mojej pamięci silne, czułe uściski, łzy jak rzeka. I wtedy mamy Aniołów Stróżów. Nie są tym samym, co przedstawiane na obrazach kościelnych - ze skrzydłami. To nasi dziadkowie stają się naszymi Aniołami Stróżami, którzy nawet po śmierci chronią nas przed wszystkim złym. I żyją tak długo, jak je pamiętamy ...
Z nieba patrzą na nas ukochane oczy naszych drogich dziadków i babć. Widzą wszystko, co nam się przydarza. Opuścili ten świat, nadal nas kochają, dają wskazówki i troszczą się.
Dziadkowie widzą, jak dorastamy, jak się zmieniamy, i niestety jesteśmy skazani, aby zobaczyć, jak ich opuszczają. Kiedy jako dziecko człowiek traci babcię lub dziadka, staje się to dla niego bardzo miażdżącym i bolesnym ciosem. Tak, wynika to z faktu, że tracimy bliskich, ale także dlatego, że istnieje bardzo delikatny szczególny związek między wnukami a ich dziadkami. To połączenie jest trochę inne niż z tatą i mamą. Oczywiście słyszałeś, że dziadkowie kochają swoje wnuki bardziej niż własne dzieci? To prawda! Tylko oni tak cenią i pielęgnują, rozpieszczają nas, uwielbiają, nawet gdy się potykamy lub zachowujemy się nieposłusznie. Tylko oni są gotowi spędzić cały swój wolny czas tylko na ćwiczeniach z wnukami. Tylko oni są gotowi oddać całą swoją emeryturę, aby zadowolić drogi wnuczek.
A teraz, kiedy to połączenie się rozpada, a raczej nasi starzy ludzie umierają, my, ich wnuki, odczuwamy szczególnie dotkliwą stratę. Szczególnie, gdy strata następuje w dzieciństwie, dziecku tak trudno jest zrozumieć przyczyny i nieuchronność żalu, który się wydarzył.
Rodzice też mają trudności. Po pierwsze, tracą matki i taty. Po drugie, bardzo trudno jest wyjaśnić dziecku, dlaczego tak się stało. Ważne jest, aby mówić wszystko tak, jak jest, ważne jest, aby rozmawiać bez uników. Nie możesz zabronić dziecku płaczu, musi przez to cierpieć, czuć to, wyrzucać ból. Tylko prawda może być dobrą bronią dla rodziców w walce z depresją dziecka. Nie, nie ma potrzeby rozmawiać o religii, nie ma potrzeby mieszać już zdezorientowanej świadomości dziecka. Trzeba tylko wyjaśnić, że śmierć jest nieunikniona, że w końcu wszystkich ogarnie. Dziecko zrozumie wszystko przez ból, w czasie, ale na pewno zrozumie.
Po jakimś czasie my, wnuki, nie wierzymy już, że dziadkowie będą z nami przez całe życie. Ale ich życie wieczne jest zawarte właśnie w naszej pamięci. Odkąd pamiętamy, żyją. Nie na ziemi, ale w naszych sercach.
Pamiętaj o swoich zmarłych przodkach. Pamiętaj, jak spędzaliście razem czas, jak się śmialiście, bawiliście, spacerowaliście, jedliście razem obiad. Pamiętaj, czego cię nauczyli, jak cię wspierali, co ci doradzali. To nasi dziadkowie nauczyli nas być sobą! Jesteśmy zwierciadłem ich duszy, ich odbiciem, oni są w każdym z nas. A kiedy my żyjemy, nasi przodkowie też żyją! Ten rodzaj miłości jest wyjątkowy!
Nasi dziadkowie stają się naszymi Aniołami Stróżami ...
Przeczytaj także: 7 warunków paznokci, które mogą wskazywać na problem w organizmie
Oryginalny artykuł znajduje się tutaj: https://kabluk.me/poleznoe/pokinuvshie-nas-dedushki-i-babushki-stanovyatsya-nashimi-angelami-hranitelyami.html
