Dzisiaj patrzymy na siebie z ludzi żyjących na terenie naszego kraju. Więc - Karaimi. Niewielka tureckich (lub tureckich mówiących) narodowość. Self-Kara (oznaczenie jednostki. całkowita); karaylar Kara (mnoga). Faktycznie, „kara” (akcent na ostatniej sylabie) - składnikiem wielu tureckich ethnonyms (Karachai karahazary) oznacza „czarny”, „Północ”, „zwykłych ludzi”.
Pierwsza wzmianka o Karaimów w terminach Krym powrotem do 1278 roku. Pod koniec XIII wieku karaimskiej świątyni jest wbudowany w kenasa Cafe (starożytna nazwa dla nowoczesnej Teodozja). Oprócz Krymie, Karaimi również na żywo w zachodniej Ukrainy (Łuck, Galich) i na Litwie. W Galicji one przeniesione z Krymu w 1246 na zaproszenie księcia Danilo, który dał im ziemię i przywileje. W XIV wieku wielki książę Witold Karaimi zaprosił do siebie, na Litwę, aby chronić zamek i granic. Tam osiadł.
Na Krymie, starożytnego karaja mieszkał głównie w górach i pogórzu Dzielnicy twierdza Kirk-Hyeres, Mangup-Calais, w obszarach Solkhat (Stary Krym), Kafa (Feodosia), Gezleve (Yevpatoriya). W dzisiejszych czasach większość z karalne przez jeszcze żyjących na Krymie, ale na Ukrainie mają swoje społeczności w Melitopol, Charkowie, Odessie. Kilka rodzin pozostało w Galicji. Karaja poza granicami Ukrainy żyć w Rosji (Moskwa, Petersburg), na Litwie, w Polsce i we Francji.
Podobnie jak wiele innych narodów Krymie, Karaimi również nie uniknął losu deportacji. Pierwsza fala była po 1917, drugi - po wyzwoleniu Krym z okupanta. Jednak pomimo terytorialnego i państwa (w różnych okresach) dysocjacji, Karaimi, Litwa i Galicji zawsze wiązało się twarde i psychicznie; i pomagają sobie nawzajem w krytycznych czasach klęsk żywiołowych i wojen.
Karaite język - jeden z najstarszych żywych języków tureckich, należący do grupy Kipchak, a także blisko niego Krymskotatarski, Kumyk i Karaczajo-Bałkarii. Zewnętrznie, Karaimi nie są znacznie różni się od innych narodów Krym, istnieją różnice pojawiają się w więcej cech religii i mentalistike.
Ceremonia ślubna Karaimi
W dawnych czasach, Karaite dziewczyna uznano za gotowy do małżeństwa w wieku 13 lat, młody człowiek od 16 lat. Dopiero w XIX wieku został on zatwierdzony minimalny wiek małżeństwa dla dziewcząt i dla chłopców 16 - 18 lat. Jednocześnie, według ścisłego zakazu religijnego, Karaimi nie daje (lub wziąć) dzieci w rodzinie innych narodów. Dopiero znacznie później, w związku z zamknięciem społeczności karaimskiej pozwolono poślubić z innymi przedstawicielami ludów tureckich. Ale tylko z nimi! Jednakże, zgodnie z tradycją i ustaw Karaite mężczyzn nie może ograniczać się do jednej żony.
Śluby na Karaimów zwany „jeden” i to chyba święto, w którym, oprócz dwóch rodzin rodnyaschihsya, cała społeczność jest zaangażowana. zaloty i małżeństwo, procedura obejmuje następujące „program”: Zaręczyny, dając prezenty dla panny młodej, cięcie-out sukienki, panieński i wieczór kawalerski, obowiązkowe sporządzenie umowy małżeńskiej, kąpieli i gotowania narzeczonej, wizyta oczyszczenie z przyjaciółmi kąpiele, jazda konna, Ślub. Istnieją dwa obowiązkowe wieczór, zwany „Lew” i „Wieczór z darów.”
obrzęd ślubu
Ceremonia rozpoczyna się wraz z pojawieniem się w pary. Po pierwsze, brat panny młodej odczytuje kontrakt małżeński, który jest podpisany przez pannę młodą i 12 świadków. Następnie umowa walcowane rurką, odlano do złota albo srebra monety zamykane iw tej postaci są przechowywane w przyszłości. wymagane autopsja umowę tylko w przypadku rozwodu lub śmierci jednego z małżonków.
W pewnym momencie, narzeczeni są na białym filcu lub skóry. Oni obsypany monety, migdały, cukier i ziarna. Pod koniec ceremonii głowy pana młodego nalał trochę popiołu. Po błogosławieństwie, młody kapłan ceremonia ślubna jest uważany za kompletny i nowo młody mąż... wysłane z przyjaciółmi w domu.
Młoda żona z kolei doprowadzić do ręki (zwykle robi jej brat lub innego bliskiego krewnego), siedzi w wózku i doprowadzony do swojego nowego domu, który jest również na rękę, Pryamikov nadana sypialni. Przychodzi panna młoda i zgodnie z dawną tradycją, „pierwszy” mówił do niej. Odpowiedziała jej mąż całuje jego dłoń i z młodymi sypialni... dopiero po siedmiu dniach. Siódmego dnia, zwykle w sobotę, młodej żony po raz pierwszy pozwoliło „iść do ludzi.” Tak było w czasach starożytnych.
Oczywiście, z biegiem czasu, zmieniliśmy warunki życia, a ślub jest uproszczona gone mad wyścigi z fotografowania konkursy i jeźdźców. Staje się coraz bardziej istotna umowa dwustronna z młodymi, a dopiero potem - zgoda rodziców. Ale wiele z ceremonii ślubnej i przetrwał do dnia dzisiejszego.
szczęśliwe wydarzenie
Posiadanie dziecka w Karaimów - duże święto dla całej społeczności. Pisaliśmy o tym wydarzeniu z dużym wyprzedzeniem. Przyszła mama strzeżone i zadbał o krewnych i sąsiadów, często odwiedzał ją i pomagał w pracach domowych, przygotowujemy wszystkie niezbędne. Dzieci rodzą się w domu, czwarte kobiet. W momencie dostawy położna zaproszeni. Asystenci zwykle wystarcza, jako rodziny były duże. Po urodzeniu, cała rodzina pomagała młoda matka i nauczył ją przenoszenia dziecka. Z wielką radością postrzegane narodziny syna - pierworodny, kontynuatorem rodzaju. Ojciec i dzieci od rodziców po prostu stali się bohaterami.
Matka zachowywała suszone pępowinę i pukiel włosów dziecka, szyte je w małej skórzanej torbie lub szmatką i zawsze nosił ze sobą, biorąc pod uwagę, że utrzymuje dziecko z dala od kłopotów. Niemowlę nie może przyjść do domu z pustymi rękami. Według dawnego zwyczaju ludowego dziecka dali surowe jajko, które jest uważane za symbol odrodzenia życia. Prezentujące prezenty, chcemy, aby dziecko jak być czysty, schludny, Belenky i zdrowe, jak jajko.
W ósmym dniu po urodzeniu chłopca obchodzony obrzezanie, oznacza przyjęcie wiary w Starym Testamencie. Rite znany jako muzułmanie i Żydzi pozostali w poszczególnych wspólnot chrześcijańskich. W tym dniu, Gazzajew namaścić chłopca. W przypadku braku wsi Gazzajew Rite prowadzone mułła. Przy stole bankietowym siedzieli mężczyźni za nimi - kobiety. Pojawienie dziewcząt obchodzone 14 dni po urodzeniu. W naszych czasach, ten rytuał nie istnieje.
W pierwszych dniach po porodzie czterdziestu młodej matki i jej dziecka szczególnie strzeżone. Czterdzieści dni jest uważany za najbardziej narażone okres dla dziecka, a więc zgodne z taką izolację.
Aby ratować krewnych ciężko chorego dziecka lub znajomych „kupił” i dał mu nową nazwę oszukać ducha zła. Na odzysku dziecko pozostało w rodzinie z nową nazwą. „Kupili” jest również uważane za ich rodzice i uczestniczyć w jego dalszym losem.
