6 zasad, aby rodzice nie naruszali przestrzeni osobistej swoich dzieci

Kiedy rodzi się dziecko, rodzice wchodzą w całodobowy „zegarek”: karmią, nawadniają, kąpią, ubierają się, wycierają nosy i księży, monitorują zdrowie, rozwój, edukację i wypoczynek. Pomimo tego, że rodzice ponoszą pełną odpowiedzialność za dziecko, warto pamiętać, że ono również ma prawo do swoich tajemnic i swoich przestrzeń osobista.

Bez szacunku rodziców dla osobistej przestrzeni dziecka nie sposób mówić o zaufaniu do rodziny.

Oto 6 zasad, których należy przestrzegać dla rodziców, którzy chcą nawiązać ze swoim dzieckiem relacje oparte na zaufaniu i szacunku.

1. Podarowane przedmioty są własnością dziecka

Oczywiście czujesz się obrażony widząc, jak dzieciak rozczochrał książkę, rzucił lub złamał zabawkę, wycierał podłogę koszulką, bo poświęciłeś czas i pieniądze, żeby mu to kupić. Nie można jednak odebrać dziecku prezentu, besztać, grozić, że nie da nic innego.

Ten przedmiot należy do twojego dziecka. Możesz zasugerować, aby nie traktować jej w ten sposób, możesz odwrócić uwagę, zaproponować inną aktywność, ale to jest maksimum. Zabranie i zakazanie używania rzeczy tylko dlatego, że nie podoba ci się, jak dziecko to traktuje, jest tabu.

Postaw się na jego miejscu. Czy pozwoliłbyś komuś powiedzieć, jak pozbyć się otrzymanych prezentów?

2. Zapukaj do wejścia do pokoju dziecięcego

Nawet jeśli maluch ma dopiero 3-4 lata, ale już bawi się sam w swoim pokoju, przed wejściem koniecznie zapukaj. Mimo to małe dzieci już mają potrzebę samotności ze swoimi myślami, być może opłakiwania, samotnej zabawy.

Jeśli zapukasz do drzwi, zanim je otworzysz, pokażesz dziecku przykład, co zrobić, gdy wejdzie do twojego pokoju.

3. Nie używaj inteligentnych zegarków z funkcją podsłuchu

Kupowanie zegarka, który pomaga dziecku słuchać tego, co dzieje się wokół niego bez jego wiedzy, może wydawać się rodzicom dobrym pomysłem. Z jednej strony daje to poczucie pełnej kontroli nad bezpieczeństwem dziecka, gdy jest ono bez rodziców. Ale z drugiej strony jest to absolutne naruszenie przestrzeni osobistej.

Zastanów się, jak byś się czuł, gdybyś wiedział, że w każdej chwili Twoi rodzice mogą podsłuchiwać Twoje rozmowy i wszystko, co robisz?

Dodatkowo zegarek daje jedynie złudzenie kontroli i bezpieczeństwa. Nie będziesz ich cały czas słuchać (a jeśli to zrobisz, narobisz paranoi), spodziewając się, że dziecku grozi niebezpieczeństwo, rzucając się do niego przy każdym podejrzanym dźwięku. W którym momencie dziecko faktycznie znajdzie się w niebezpiecznej sytuacji – nie sposób zgadnąć.

Aby chronić dziecko, musisz nauczyć je zasad bezpieczeństwa: nie wychodź z nieznajomymi, nie odpowiadać na ich prośby o pomoc, nie przechadzać się po opuszczonych i opuszczonych miejscach samotnie lub z przyjaciółmi oraz itp.

To właściwe wychowanie, dostarczanie na czas informacji o tym, jak w takim czy innym zareagować sytuacji, może uratować dziecko w trudnych czasach, a nie funkcji podsłuchu naruszającej podstawowe prawa osoba.

4. Nie zmuszaj dziecka do całowania lub przytulania krewnych

Każda osoba inaczej reaguje na kontakt fizyczny z innymi: są osoby, które łatwo się przytulają i całują na spotkaniu nawet tych, których widzą pierwszy raz, inni nie lubią takiej „czułości” nawet z krewni.

Ważne jest, aby wziąć pod uwagę cechy Twojego dziecka. Nie możesz go zmusić: „Cóż, pocałuj babcię”, „No, przytul dziadka / ciocię / wujka” itp. Dziecko ma pełne prawo nie angażować się w kontakt fizyczny, jeśli tego nie chce. Możesz zaprosić go do pocałowania babci, ale nie możesz się obrazić odmową, skarcić lub siłą.

Ponownie sprowadź tę sytuację do siebie. Czy chciałbyś, aby ktoś przytulał lub całował kogoś, siadał na kolanach?

Jeśli dziecko nauczy się bezwarunkowego posłuszeństwa i kontaktu z dorosłymi, może to spowodować duży problem, jeśli nieznajomy nagle podejdzie do niego i poprosi go, aby wziął go za rękę.

5. Zapewnij każdemu dziecku przestrzeń osobistą

Dotyczy to szczególnie dzieci różnej płci. Od 3-4 roku życia dzieci mogą zacząć wstydzić się rodzica przeciwnej płci lub brata/siostry. Jeśli nie ma możliwości zamieszkania rodzeństwa w różnych pokojach, to trzeba zaprojektować ich świetlicę w taki sposób, aby każdy miał swoją zamkniętą przestrzeń.

Pamiętajcie też, że kiedy dziecko zaczyna się wstydzić rodzica płci przeciwnej, to nie należy go zmuszać i zarzucać mu „czego tam nie widzieliśmy”. Jeśli córka nie chce, aby ojciec ją kąpał, daj jej możliwość pływania z matką.

6. Nie wchodź na telefon dziecka

Im więcej niepokoju i nieufności okażesz swojemu dziecku, tym bardziej się „zamknie”: ustaw hasła, zawiesi się zamki, działać na złość itp. Z tego powodu rodzice są jeszcze bardziej zaniepokojeni i próbują dostać się do osobistej przestrzeni dziecka - i okazuje się, że jest zamknięty koło.

Zadaniem rodziców jest reagowanie na ostrzeżenie. Wychowywać w taki sposób, aby dziecko rozumiało, dlaczego nie należy angażować się w złe firmy, żartować z prawem, używać alkohol i palenie, rozmowy online z nieznajomymi itp. Proste „nie” w tym przypadku nie zadziała, pamiętaj w tym o sobie wiek.

Dziecko musi jasno zrozumieć przyczyny i konsekwencje niepożądanych działań, aby nie chciało się sprawdzać tylko dlatego, że rodzice są temu przeciwni.

Jeśli zauważysz u dziecka dziwne zachowanie, oznaki używania alkoholu lub narkotyków, zapach dymu papierosowego, dziwny zachowanie – trzeba szczerze i uprzejmie rozmawiać z dzieckiem, ale nie przeszukiwać jego rzeczy, nie czytać korespondencji osobistej w smartfon.

Relacji opartych na zaufaniu nie buduje się z dnia na dzień. Jeśli dziecko już dorosło, a jego rodzice nie pozwalali mu swobodnie oddychać przez całe życie, kontrolowali wszystko i nie puszczali ani jednego kroku, to nic dziwnego, że postanawia „oderwać się” w pełni. Od najmłodszych lat trzeba pokazać, że ufasz dziecku, wtedy nie musisz się martwić, że ma przed tobą naprawdę niebezpieczne tajemnice.

Będziesz również zainteresowany przeczytaniem:

• 4 błędy rodzicielskie, które prowadzą Twoje dziecko do uzależnienia od alkoholu
• 6 złotych zasad wychowywania szczęśliwego dziecka
• jak wychować idealnego męża i ojca z syna