Ten kot został przywieziony do kliniki weterynaryjnej przez mężczyznę i kobietę. Weterynarz zwrócił uwagę na niesamowity srebrno-marmurowy kolor zwierzęcia i urocze duże, jasnoniebieskie oczy. Nie można było oderwać oczu od nowego puszystego pacjenta.
„Jaka piękna dziewczyna, wygląda na zaledwie 5-6 miesięcy” – zwrócił się do pary dr Pavel.
- Tak ty! Nie wiemy nawet, ile ma lat. Zabraliśmy ją w lesie, kiedy szliśmy, nawet nie wiemy, jak tam trafiła ”- odpowiedziała kobieta.
— Och — westchnął lekarz — to oznacza kolejnego podrzutka. Chcesz zachować to piękno?
- Co masz na myśli, nasze warunki nie pozwalają - odpowiedział mężczyzna - nadal wynajmujemy mieszkanie, a gospodyni od razu ostrzegła, że przed jakimikolwiek zwierzętami w jej domu. Sporządziliśmy nawet umowę… A może można ją gdzieś dołączyć? Było nam jej tak żal, nie wiedzieliśmy, gdzie ją zabrać, więc uznaliśmy, że musimy się upewnić, że jest zdrowa…
„No cóż”, powiedział lekarz, „pozwól mi teraz zrobić badanie.
Okazało się, że kot był absolutnie zdrowy, tylko bardzo wychudzony. Wygląda na to, że spędziła kilka dni w lesie i gdyby nikt jej stamtąd nie zabrał, może jeszcze kilka dni i już by jej nie było.
- Wiesz co? Zostaw ją tutaj - uśmiechnął się lekarz.
- Och, co jest prawdą? Kobieta westchnęła z ulgą i szczęściem w oczach, po czym spojrzała na męża. Spojrzał smutno na pięknego kota.
„Tak, nie martw się, mam tu miejsce w szpitalu naszej kliniki” – zapewnił para weterynarz – „na razie będę się nią opiekować, a jednocześnie będę szukać jej właścicieli.
„Czy możemy jej zostawić pieniądze?” – zapytał mężczyzna.
„Miłosierdzie jest tu zawsze mile widziane”, odpowiedział weterynarz, „ponieważ wiele zwierząt potrzebuje pomocy.
Para zostawiła w klinice dość duży rachunek, a także zapisała swoje numery telefonów, bo bardzo chcieli wiedzieć, jak potoczą się losy tej luksusowej dziewczyny w przyszłości.
Pavel pracuje jako weterynarz od ponad 12 lat. I przez jego ręce przeszła znaczna liczba ogoniastych pacjentów. Jeśli chodzi o tego młodego kota, przypomniała Pavelowi jeden incydent. Około 10 lat temu właściciele przywieźli kota do lecznicy weterynaryjnej. Był bardzo przystojnym srebrnym merle z dużymi niebieskimi oczami. Para chciała, aby lekarz uśpił swojego zwierzaka, z wiekiem zaczął przechodzić obok tacy, a ojcu rodziny się to nie podobało. Jego żona nie odważyła się zaprzeczyć, tylko z poczuciem winy ukryła oczy. A kot w milczeniu spojrzał Pawłowi w oczy. Ile uczuć i emocji było w tym spojrzeniu, ile bólu i smutku. Wtedy Paweł nie mógł spełnić woli właścicieli:
– Wiesz, mamy tu wolontariusza, który właśnie zajmuje się takimi kotami. Proponuję po prostu napisać odmowę zwierzęcia, jakby wszystko było oficjalne, a przekażę to we właściwe i niezawodne ręce.
Właściciele spojrzeli po sobie i pokiwali głowami z aprobatą. A Paweł westchnął, nie było gdzie postawić kota, nie było ochotnika, po prostu było bardzo żal tego biedaka. Tego samego wieczoru Murzik, bo tak nazywał się stary kot, zamieszkał z Pawłem i mieszkał z nim przez kolejne 4 lata. To wtedy Paweł przekonał się, że koty potrafią kochać i że są wdzięcznymi, inteligentnymi zwierzętami. Murzik nie zostawiał go, spał z nim w łóżku, jadł z nim jednocześnie, siedział z nim przed telewizorem, towarzyszył mu i wychodził z pracy na korytarzu, ciągle szeptał, wdrapywał się mu w twarz, żeby się pocałować. A dzięki opiece i przyjmowanym lekom nigdy nie wyszłam poza tacę!
Kiedy kot zdechł, Pavel płakał i bardzo gorzko się martwił. I stanowczo postanowił dla siebie, że takich podrzutków już nigdy nie zabierze do domu. Ale ten kot, przyprowadzony do jego kliniki przez parę, ponownie roztopił mu serce. A Paul natychmiast zorientował się, że zabierze ją do swojego domu.
Nosił ją w nosidełku, aw domu wziął ją w ramiona i mocno ją przytulił. A kotka w odpowiedzi złapała go łapami najlepiej jak potrafiła i zamruczała czule. Uświadomiła sobie, że była kochana i umie też kochać. W końcu koty naprawdę wiedzą, jak kochać!
Oryginalny artykuł znajduje się tutaj: https://kabluk.me/poleznoe/koshki-tozhe-umejut-ljubit.html
