Na Morzu Osmańskim korsarze tureccy chwytają księżniczkę Kastylii - Isabellę Fortuna. Korsarze, po przejęciu cennego ładunku, postanowili przekazać go tylko władcy osmańskiemu.
Ibrahim, dowiedziawszy się, że księżniczka Fortuna jest zakładnikiem osmańskich piratów, nakazuje Syumbulowi wykupić ją od korsarzy wraz z jej orszakiem i dostarczyć do domku myśliwskiego.
Ibrahim informuje władcę, że Isabella Castile jest w ich niewoli, a Suleiman natychmiast idzie zapoznać się z więźniem. Księżniczka, nie okazując wielkiego niepokoju przed osmańskim władcą, nazywa go barbarzyńcą i grozi, że jej narzeczony, książę Ferdynand, na pewno ją uratuje.
Sulejman, przyzwyczajony do tego, że kobiety pochylają głowy w jego obecności, wykazywał szczególne zainteresowanie księżniczką. Rozkazuje otoczyć ją uwagą i opieką, ale jednocześnie informuje, że nie wróci jej do ojczyzny.
Sulejman spełnia wszystkie zachcianki księżniczki i coraz bardziej oddala się od Aleksandry Anastazji Lisowskiej. Teraz jego myśli nie należą do rudowłosej konkubiny, ale do zrezygnowanej, czarnowłosej księżniczki, która nie skąpi na zadziorach.
Sulejman postanowił trzymać hiszpańską księżniczkę w niewoli ze względów politycznych. Ale nie ukrywał swojego zainteresowania nią.
