W trosce o życie sułtana Sulejmana Ibrahim był gotów poświęcić własne życie. Wiedział, że władca traktuje go jak brata i towarzysza. Ale nie zapomniał, że w tym kraju iw rodzinie padyszacha jest tylko niewolnikiem.
Ibrahim próbował przestrzegać praw państwa osmańskiego, ale nie mógł kontrolować swojego serca. Ibrahim zakochuje się w siostrze padyszacha i ze zdziwieniem zauważa, że jego uczucia są wzajemne. Jednak Ibrahim zrozumiał również, że Suleiman nigdy nie zrezygnuje ze swojej ukochanej młodszej siostry, żałosnej niewolnicy. Dlatego Ibrahim był zadowolony z krótkich spotkań z kochanką i tajnej korespondencji.
Tymczasem Suleiman zwalnia Piri Paszę ze stanowiska wielkiego wezyra i postanawia powiedzieć o tym Ibrahimowi. Wchodząc do biura Ibrahima, Suleiman znajduje na swoim biurku list z wersami miłosnymi. Suleiman zdaje sobie sprawę, że serce Ibrahima jest rozdarte na kawałki. Jest między niebem a piekłem. Jest beznadziejnie zakochany. Ale komu?
Suleiman nakazuje strażnikom przyprowadzić do niego strażnika komnat.
Tymczasem Ibrahim w ogrodzie sułtana przysiągł Chatiji, że znajdzie wyjście i nie pozwoli jej poślubić niekochanych.
Strażnicy chwytając Ibrahima prowadzą go do komnat sułtana. Ibrahim jest zagubiony. Nie rozumie, co zrobił i dlaczego sułtan jest na niego zły.
Sulejman, biorąc sztylet w dłonie, podchodzi do klęczącego Ibrahima i proponuje wybór: sztylet lub pieczęć. Ibrahim jest zagubiony. Nie może zrozumieć, czego chce od niego mistrz.
Sulejman na czubku sztyletu wyciąga do Ibrahima pieczęć i mówi, że teraz jest wielkim wezyrem – po sułtanie najważniejszą osobą w państwie.
Zdezorientowany Ibrahim bierze pieczęć i dziękuje padyszahowi. Jednak nadal nie rozumie, dlaczego padyszach nadał mu pieczęć w tak niezwykły sposób.
Suleiman gratuluje paszy nowej nominacji i wyjaśnia, że w ten sposób przypomniał mu, że tak może być.
