Ważne jest, aby docenić chwile spędzone z rodzicami. Po prostu odłóż wszystko na kilka minut i zadzwoń do mamy lub taty. Pewnego dnia ich nie będzie i dopiero wtedy zrozumiesz, że wszystkie Twoje zmartwienia były drugorzędne, ale telefon od rodziców... Boli, bardzo boli... Zadzwoń do nich już teraz!
Widziałem takie zdjęcie w minibusie. Autobus był zapakowany, wszyscy wracali z pracy. Rozległ się pomruk utkany z wielu głosów. Ale pośród tego szumu wyraźnie usłyszałem: „Mamo, poważnie? Ponownie? Dzwonisz do mnie drugi raz w ciągu dnia!” Odwróciłem się i zobaczyłem dziewczynę, która jedną ręką trzymała torbę, próbując ją zapiąć, a drugą trzymała poręcz, a ramieniem przyciskała telefon do ucha. Widać, że rozmowa była dla niej bardzo niewygodna, wszędzie było zadurzenie, jej ręce były zajęte, ale byłem tak „pocięty” tonem, którym rozmawiała przez telefon z matką.
I wiesz, nie chciałem osądzać tej dziewczyny, po prostu rozpoznałem w niej siebie. Ja też odpowiadałem tak ostro, byłem bardzo zły, że moja mama mogła dzwonić kilka razy dziennie. Irytowała mnie nadopiekuńczość mamy, bo zawsze pytała, czy jestem ciepło ubrana, czy widziałam wiadomości, czy przygotowałam sałatkę według jej przepisu.
Tak, sama wiem, jak muszę się ubrać, żeby nie zamarznąć, sama śledzę wiadomości, jestem już dorosła. I byłam tak zła, że rozmowa z mamą zamienia mnie z powrotem w głupią dziewczynę, która nie może nawet ruszyć bez dorosłych. Zawsze uważałam, że przed jednym incydentem w moim życiu jest zbyt wiele matek. Spotkałem na ławce kobietę, która pogłaskała telefon i gorzko płakała. Jestem taką osobą, że nie mogę przejść obok. Więc podeszła i zapytała, czy mogłaby w czymś pomóc.
Kobieta była na początku przestraszona. Powiedziała, że tylko myśli, a nawet zapomniała, że jest na ulicy. Porozmawialiśmy, powiedziała, że jej matka zmarła miesiąc temu, a ona wciąż czeka na telefon od niej. Matka dzwoniła do niej codziennie rano przed pracą, a nawet wieczorem. Kobieta powiedziała ze łzami w oczach: „Ciągle wołała o jakieś bzdury, a czasami ledwo mogłam się powstrzymać, żeby nie krzyczeć. Wstała wcześnie, a potem czekała, aż się obudzę, żeby do mnie zadzwonić. I musiała wymyślić, o co mnie o to zapytać, żeby mnie nie denerwować. A i tak byłem zły. Po prostu potrzebowała uwagi, po prostu chciała poczuć się jak moja matka, a ja nie rozumiałem tego, dopóki jej nie było! ”
Poczułem się tak rozgoryczony tym, co usłyszałem: „Ja też nigdy nie usłyszę głosu mojej matki. I nikt mnie nie zapyta, czy jestem ciepło ubrana, co jadłam, czy zapisałam się do dentysty. I w końcu przestanę czuć się małą dziewczynką, stanę się naprawdę dorosła, tak bardzo, że będę żyć bez matki! Jak możesz żyć bez matki?”
Takie myśli stały się przerażające, wykręciłem numer mamy, chciałem usłyszeć jej głos. I natychmiast usłyszała alarm w moim tonie, czy tak to rozumie? Jak czuje jej serce, że dziecko płacze? Uspokoiłam ją, powiedziałam, że jestem po prostu zmęczona i zapytałam o nazwę jakichś leków, które mi doradziła, po czym pożegnałam się i obiecałam zadzwonić wieczorem. Po rozmowie z mamą odetchnąłem z ulgą, poczułem się spokojniejszy.
A oto ten przypadek w minibusie. Ta dziewczyna była absolutnie pewna, że jej matka nie ma nic do roboty, że chce „wyjąć” mózg córki. Ale matka jest po prostu zmartwiona, zmartwiona, a także chce czuć się potrzebna, czuć się jak jej matka. I ona też wybiera tematy, które nie wkurzą jej dziecka. Wydają się jej ważne, a jej córki są puste.
Kiedy dzieci dorastają, rodzice czują się samotni. Nikt ich już nie potrzebuje, nikt nie potrzebuje ich opieki i uwagi. A rada nie jest już szczególnie potrzebna, dzieci to dorośli. Kochani, błagam, błagam, nie musicie do końca dorosnąć! Możesz być kobietą biznesu, wysokiej rangi szefową, ale zawsze pozostaniesz dziećmi, dopóki żyją twoi rodzice. Życzę Ci, aby zostały z Tobą na dłużej! A do tego wystarczy sprawić, by poczuli, że ich potrzebujesz!
Zadzwoń teraz do rodziców!
Oryginalny artykuł znajduje się tutaj: https://kabluk.me/psihologija/beregite-svoih-roditelej-oni-ne-vsegda-budut-s-vami.html
