Ferhat i Asli postanowili odnowić swoje małżeństwo i tym razem zagrać wesele za obopólną zgodą w kręgu krewnych i przyjaciół.
Cała rodzina zebrała się w ogrodzie, aby podzielić się szczęściem zakochanych.
Wszystko szło świetnie. Asli i Ferhat byli szczęśliwi. Ale ceremonia zaślubin również nie miała zakończyć się szczęśliwie.
Namyk zadzwonił do Yetera i powiedział, że ma wszystko gotowe. Dziś wieczorem uciekną ze stolicy. Yeter patrząc na swoje dzieci uświadamia sobie, że tylko przy nich może odnaleźć swoje szczęście. Yeter mówi Namykowi, że dokonała swojego wyboru, tym razem na korzyść dzieci.
Namyk nie był przyzwyczajony do poddawania się i wiedział, jak sprawić, by kobieta go posłuchała. Zagroził, że wkrótce dołączy do ich rodziny, w której również odnajdzie swoje szczęście.
Yeter, patrząc na twarze szczęśliwych dzieci, nie mogła pozwolić swojemu byłemu kochankowi na ponowne zatrucie ich życia. Tym razem Yeter postanowiła o wszystkim opowiedzieć synom i wysłać Namyka do więzienia.
Yeter trafił do sekretnego miejsca Namyka. Ale jej celem nie była ucieczka z nim, ale wymuszenie przyznania się do okrucieństw. Yeter był na podsłuchu, a policja podsłuchała całą ich rozmowę.
Jednak plany Namyka uległy zmianie. Teraz nie chciał uciekać. Postanowił opuścić ten świat wraz z tym, który kochał go przez całe życie i tam był.
Ferhatowi udało się uratować matkę z rąk Namyka. Próbował też uratować życie Namyku. Postanowił jednak ukarać siebie i patrząc Yeterowi i jego synowi w oczy, spalony w ogniu, który sam sobie rozpalił.
Ta scena jest bardzo jasna i emocjonalna. Mimo wszystkich działań Namyka zapłata za jego grzechy była zbyt okrutna.
Namyk zrujnował drugi ślub Asli i Ferhata, ale jednocześnie uwolnił ich od egzystencji.
