Aby przejść przez rozwód, a nie przejść przez pole. Psycholog rodzinny Svetlana Royz radzi kobietom, jak odzyskać siły po rozwodzie. Pomocne zwroty i wskazówki, które pomogą przywrócić spokój ducha
* Nie, nie zawiodłeś wszystkich, nie zhańbiłeś swojej rodziny, ani nie zdradziłeś swojego marzenia. Nawet jeśli nikt z twojej rodziny nie rozwiódł się przed tobą.
* Trudne, trudne, kryzysowe sytuacje zdarzają się z bardzo dobrymi ludźmi.
* Mamy prawo do szczęścia i szukania własnego szczęścia. Zawsze.
* Pytania - ruminacje, które krążą w kółko i rozładowują energię: Cóż, kto będzie mnie potrzebował? czy mogę znów kochać? Czy ktoś może mnie kochać? Pewnie coś jest ze mną nie tak... zawsze tak będzie... Nie mogę nikomu ufać. Nie jestem atrakcyjna, nie seksowna - ważne jest, aby zastąpić to Życiem - bardziej niż kryzys, więcej niż okres rozwodu. Więcej niż strach. Możesz mnie kochać. Jestem w porządku. Mój strach mówi, że ja (piszę), a mój mózg, moja Esencja mówi (zapisz to, co przychodzi na myśl).
* Pozbawiłem dziecko ojca, jestem winny - toksyczne myśli. Ważne jest dla nas, abyśmy zawsze wybierali – zmienić lub nie żyć w toksycznym środowisku. Ale ważne jest, aby nie stać się toksycznym. I ważne jest, aby robić to, co od nas zależy, aby kontakt między dzieckiem a ojcem nie został utracony. I daj sobie prawo do szczęścia. Szczęśliwi, zrealizowani rodzice są ważni dla dziecka, nawet jeśli nie mieszkają razem.
Nigdy nie szantażuj swojego byłego męża dzieckiem / istockphoto.com
* Ludzie (w relacjach osobistych lub przemysłowych) rozpadają się lub po tym, jak mogą sobie nawzajem podziękować, lub, aby poradzić sobie z obciążeniem i pozwolić sobie na separację, zdewaluować to, co było dla nich ważny. Ważne jest, aby pozwolić sobie nie dyskontować siebie i swojego partnera.
* Bezradność i niepewność są wyczerpujące. Im więcej jasności i im więcej aspektów możemy wpływać, tym więcej będziemy mieli siły. Na co mogę wpłynąć?
* Strach przed przyszłością jest naturalny. Potrzebujemy czasu, by mgła się rozwiała. W tym momencie, gdy nic nie jest jasne, nic nie jest widoczne - ważne jest, aby robić bardzo małe, naturalne i zrozumiałe, nawet codzienne kroki.
* Wstyd to wprowadzone uczucie. Ważne jest, aby dzielić odpowiedzialność za sytuację ze swoim partnerem. To nie wstyd przechodzić przez kryzys. „Co powiedzą ludzie”? - nie obchodzi ich, o czym rozmawiać.
* „Teraz tak” – to zdanie pomogło mi i innym zaakceptować rzeczywistość.
Ważny:
* Wzmocnienie: Każdy kryzys słabnie. Mamy „podstawowe łamigłówki”, które należy wzmacniać samodzielnie lub z przewodnikami – ciało, samoocena, intelekt, emocje, kontakty, znaczenie.
* Szacunek. Dla siebie. Do partnera. Do dziecka. (tak, są sytuacje, w których zachowanie szacunku dla drugiego jest trudne i niemożliwe)
* Poproś o pomoc. Teraz naprawdę potrzebujemy wsparcia. Kto jest twoim kręgiem wsparcia? Do kogo możesz zadzwonić, kto może być blisko?
* Rób małe kroki. Kiedy nie ma siły na wielkie kroki, kiedy nie ma jasności - robić to, co jest w naszej mocy, aktualne.
* Prosząc o pomoc - napiszę jeszcze raz! Emocjonalne, fizyczne, materialne. Prosząc o bycie z dzieckiem, abyś mógł się zrelaksować, pójść do kawiarni, zadbać o siebie.
* Zostaw pieniądze dla siebie! Zaoszczędź chociaż trochę „DLA SIEBIE” z każdej opłaty i każdej pensji
* Daj sobie przerwę od bycia idealnym. Teraz zdecydowanie nie czas na doskonałość.
* Z psychologiem, jeśli jest możliwość – pokazania – bycia świadomym emocji, wyjaśnienia lęków, otrzymania wsparcia.
Jeśli chodzi o dziecko (nie można powiedzieć, z kim dziecko ma się lepiej, z tatą lub mamą, jak lepiej umawiać spotkania, Czy organizować życie dziecka tak, aby mogło być z mamą przez 2 tygodnie, z tatą przez 2 tygodnie, to wszystko można powiedzieć tylko wiedząc rodzina)
Jeśli dziecko mieszka z matką:
* Identyfikacja: Dziecko, aby „dopełnić” brakującą część ojca, może próbować „wyhodować” cechy ojca – dosłownie staje się bardziej podobny do ojca. Podobny wygląd i powtarzające się cechy charakteru. Może to być denerwujące, przerażające i stresujące. Ważne jest, aby przypomnieć sobie, że jesteś moim dzieckiem. Ty i tata jesteście różni. Ty jesteś sobą, on jest nim.
* Nie pochylaj się do szantażu. Dziecko nie powinno być włączane we wszystko, co dotyczy decyzji i relacji dorosłych. Nie może być pociągnięty do odpowiedzialności za dorosłych.
* Jeśli spotkania z tatą są bezpieczne – nie mścij się, pozbawiając dziecko i ojca możliwości spotkania.
* Jeśli dziecko przez długi czas oczekuje spotkania, może być po spotkaniu przesadnie podekscytowane, jest to naturalne. Jeśli spotkania będą częstsze, bardziej regularne, jeśli pomiędzy spotkaniami dziecko będzie miało kontakt z tatą telefonicznie lub w komunikatorach, napięcie stopniowo opada. + trzeba odprawiać rytuały przejścia od „systemu do systemu” – spotykając się z dzieckiem wypowiadaj „tajne słowa”, twórz rytuały spotkań, uścisków. Mówiąc słowami: Jesteś w domu. Być może, żeby zaakcentować – a teraz zakładamy domowe kapcie, może będzie nasz własny „domowy rytuał” – powrót – kakao, lemoniada…
* Nie musisz od razu pytać dziecka, jak odbyło się spotkanie, co zrobiło z tatą – dziecko odczuje napięcie. I albo zacznie manipulować, albo przestanie mówić. Prawidłowe pytanie brzmi - czy bawiłeś się z tatą? Poczekaj, dziecko powie sobie, co jest dla niego ważne.
Ważne jest, aby dziecko dało „milczące pozwolenie” - BRAĆ od taty, opierając się na tacie, bez wpadania w stres mamy. "Cieszę się, że ty i tata jesteście dobrzy."
* Dziecku można i należy powiedzieć, że dorośli mogą się mylić.
* Ważne jest, aby pamiętać, że im więcej mamy poczucia winy, tym mniej siły musimy spotkać się i zbliżyć. Proszę, nie budujmy relacji opartej na poczuciu winy.
* Nie udowadniaj swojej wartości przez dziecko
* Gdy dziecko mówi: a tata kocha mnie bardziej, bo kupuje, pozwala..... możemy odpowiedzieć - każdy okazuje swoją miłość na różne sposoby. Ja tylko.
* szczerze rozmawiam z dzieckiem - boję się cię stracić, jest mi teraz smutno - tęsknię za naszym moje dawne życie, ważny jest dla mnie czas na nabranie sił, jestem zmęczona i teraz jest to dla mnie bardzo ważne zrelaksować się. Pośnijmy o przyszłości...
* Ważne jest dla nas oddzielenie pojęć: „zły (prawdopodobnie) mąż” i „zły tata”. Możecie być dla siebie „niewłaściwym” mężczyzną i kobietą, ale bądźcie wspaniałymi rodzicami. Nie możesz pozbawić dziecka tej możliwości - poczuć moc taty.
* Co wzmacnia dziecko: Opowiedz o tym, jak się poznaliśmy, że jest w nim dużo miłości i co jest w dziecku najcenniejsze. I weźmie to, co najlepsze od taty i mamy. Jestem bardzo smutny i bolesny, że to się stało. Ale dam sobie radę i damy radę. W końcu każdy ma prawo do szczęścia. Ja, ty i twój tata - nawet jeśli nie razem, ale będziemy szczęśliwi.
* Nie twórz idealnego wizerunku ojca. Tak jak nie trzeba go demonizować.
Nie kłam, że jest na Marsie, w podróży służbowej.
* Dziecko boi się nieznanego. Musimy przekazać mu konkretne informacje – (o tym, co sami wiemy), gdzie będzie mieszkał, spał, studiował, jak zobaczy tatę.
* Dziecko może zachowywać się inaczej. Dla nas ważne jest, aby dać dziecku czas na przystosowanie się. Jego życie się zmieniło.
* Nie wkładaj na noc do łóżka dziecka powyżej 8 roku życia (bo sami jesteśmy samotni i przestraszeni)
* Zaginiony tata: Dziecko może mieć fikcyjną postać
Potrafi idealizować lub dewaluować tatę.
Musi mieć możliwość porozmawiania z tobą o swoim ojcu. Aby nie odłączyć go od władzy, którą może mu dać tata.
Ważne jest, aby pozwolić kochać tatę!
(jeśli jest to dla ciebie trudne, a może być trudne - możesz o tym powiedzieć dziecku, ale potem popracuj z psychologiem na ten temat)
* Nie inwestuj życia w dziecko. Tracąc na chwilę swoje znaczenie, swoje punkty orientacyjne, kobieta może poświęcić swoje życie dziecku - to jest niebezpieczne. Dla samego dziecka i dla kobiety.
Interesujące będzie również dla Ciebie przeczytanie:
TOP-9 praw, jakie mają kobiety po rozwodzie - radzi prawnik
