Gulsum z trudem usłyszał, że Namyk zabił jej ojca. Obwiniała prawie wszystkich za życie pod jednym dachem z zabójcą i jedzenie jego chleba. Gulsum podejrzewał Yetera, że zna prawdę, ale milczał.
Gulsum bała się, że jej matka, tajemnica przed wszystkimi, utrzyma kontakt z Namykiem i we wszystkim mu pomoże.
Gulsum ostrzegł, że jeśli Yeter zacznie pomagać temu przestępcy, nie spojrzy jej już w twarz. Straci córkę na zawsze.
Namyk zadzwonił do Yetera, a kobieta go nie oddała, ale poprosiła o większą ostrożność. Dzhulida, wtykając wszędzie nos, usłyszała, że Yeter rozmawia przez telefon z Namykiem i pospieszyła, by o wszystkim powiedzieć Gulsumowi.
Yeter zdołał przekonać córkę, że dziewczyna usłyszała. Ale od tego dnia Gulsum zaczęła podążać za matką.
Pewnego dnia, gdy cała rodzina jadła obiad na dziedzińcu domu, Yeter otrzymał wiadomość przez telefon. Kobieta poszła do domu, żeby to przeczytać. Gulsum poszedł za nią.
Gulsum pomyślała, że jej matka koresponduje z Namykiem i wyrywając jej telefon, przeczytała korespondencję.
Yeter korespondował ze swoim lekarzem prowadzącym. Była ciężko chora – zdiagnozowano u niej guza mózgu.
Gulsum, dowiedziawszy się o strasznej diagnozie matki, pospieszyła, by ją przytulić. A potem zapytała, dlaczego milczała?
Yeter odpowiedziała, że nie chce obciążać ich swoimi problemami.
