Jak nauczyć dziecko litery P.

Wydawałoby się, ile problemów może dać rodzicom jeden dźwięk? W rzeczywistości jest to dużo, jeśli dziecko nie jest w stanie w żaden sposób opanować swojej wymowy. Mamy i tatusiowie czerpią najwięcej z dźwięku „R”. W końcu jest to jeden z najtrudniejszych do wymówienia dźwięków w fonetyce słowiańskiej. Nie wszystkie dzieci mają piękny i wysokiej jakości pomruk. Dlatego od około 4 lat rodzice biją na alarm, ponieważ dziecko pęka. Logopeda, założycielka szkoły logopedycznej dla dzieci LogoClub, opowiedział nam, kiedy „przyłożyć” dźwięk „P” dziecku i jak można to zrobić samodzielnie. Alena King

Dźwięk „R” to dźwięk późnej ontogenezy. Oznacza to, że jest on tworzony w mowie dziecka przez jeden z ostatnie (razem z dźwiękiem „L” i syczeniem „Ш”, „Ж”, „Ч”, „Щ”). W wieku 3-4 lat dziecko może jeszcze tego nie mieć, a to jest absolutna norma. Logopedzi zalecają skierowanie tego dźwięku na około rok przed szkołą.

Czy w domu można nauczyć dziecko dźwięku „R”?

„Nie jestem zwolennikiem tego, jak rodzice uczą swoje dziecko samodzielnego wymowy” - mówi Alena Korol. - Żaden artykuł w Internecie, ani jeden film edukacyjny nie jest w stanie ocenić cech aparatu artykulacyjnego i procesów fonemicznych dziecka. Na przykład dziecko ma skrócone wędzidełko, występują cechy ruchomości aparatu artykulacyjnego lub problemy z układem zębowo-zębodołowym. Takie dziecko potrzebuje określonych zajęć. Ale matka też nie zawsze to widzi i stara się nauczyć dziecko podstawowych praktyk ”.

Co może się wydarzyć w takim przypadku? Świetnie, jeśli „gwiazdy mają rację”, a w mowie pojawia się dźwięk „P”. „Niestety, nie zawsze tak się dzieje” - mówi Alena Korol. - Często wymagany dźwięk jest wymawiany nieprawidłowo, aw mowie dziecka pojawia się na przykład gardłowe „francuskie P”. Jeśli ta wymowa stanie się nawykiem, jest to problem. W końcu przekwalifikowanie uformowanego wzoru artykulacji jest trudniejsze niż po prostu wprowadzenie tego dźwięku od zera. "

Jeśli dźwięk „R” nie działa w domu, lepiej powierzyć pracę specjaliście / istockphoto.com

Drugi problem to syndrom wypalenia. Tak, tak, zdarza się to nawet u małych dzieci. „Zdarza się, że dziecko przychodzi do logopedy tak wyczerpane treningami w domu, że nawet nie chce się wysilać na zajęciach” - zauważa Alenka Korol. - Jeśli zdecydujesz się samodzielnie ułożyć dźwięk, zadbaj o stan dziecka. W klasie powinna zaistnieć sytuacja sukcesu, aby dziecko mogło zobaczyć, co robi. Dlatego jeśli od kilku tygodni kładziesz dziecku dźwięk, ale efekt nie jest widoczny, lepiej powierzyć ten proces specjaliście ”.

Ćwiczenia oddechowe poprawiające mowę

Musisz zacząć pracę nad produkcją dowolnego dźwięku za pomocą ćwiczenia oddechowe. Jest to rodzaj rozgrzewki, która trenuje płuca i pomaga dziecku uformować ukierunkowany przepływ powietrza niezbędny do wymowy dźwięków.

„Często u dzieci obserwuje się oddychanie górnymi obojczykami, kiedy dziecko oddycha płytko i ostro, unosząc ramiona. Ten rodzaj oddychania nie sprzyja dobrej mowie. Pomóż dziecku rozwinąć oddychanie przeponowe - czyli oddychanie brzuchem. W tym celu kładziemy dziecko na plecach, kładziemy mu na brzuszku obszerną lekką zabawkę i prosimy o zaciągnięcie się, aby zabawka się podniosła - radzi Alena Korol.

Ćwiczenia oddechowe uczą dziecko kształtowania przepływu powietrza w celu poprawnej mowy / istockphoto.com

Również następujące ćwiczenia będą bardzo przydatne w treningu oddechowym:

• "Balon". Nadmuchaj policzki i powoli wypuść powietrze przez usta, rozciągnięte w rurce.
• "Chomik". Napompuj naprzemiennie prawy i lewy policzek.
• „Podgrzewam pióra”. Wyobrażać sobie. Że oślepiłeś bałwana. Oddychaj w dłonie, wymawiając dźwięk „Х-Х-Х”, jakby trzeba je było rozgrzać.
• "Piłka nożna". Wyciągnij usta słomką. Zdmuchnij bawełnianą kulkę lub piankową kulkę ze stołu, upewniając się, że policzki nie są nadmuchane
• "Na huśtawce". Zawieś papierowe figurki (kwiaty, płatki śniegu, lalki) na sznurku. Poproś dziecko, aby kołysało nimi podczas wydechu.
• „Bąbelki”. Lekko otwórz usta, opierając czubek języka o dolne zęby. Umieść rurkę koktajlową na środku języka, opuszczając jej koniec do pojemnika z wodą. Dmuchaj do rurki, aby w wodzie pojawiły się bąbelki. W takim przypadku policzki nie powinny się nadymać, a usta powinny być nieruchome.
• "Skupiać". Lekko otwórz usta i rozciągnij usta w uśmiechu. Wystaw język w kształcie łopatki na dolnej wardze. Połóż mały, lekki przedmiot na czubku języka i mocno nim zdmuchnij, kierując strumień powietrza do przodu.
• "Statek". Zrób papierową łódkę i włóż ją do miski lub kąpieli wodnej. Początkowo dziecko dmucha gładko, usta wygięte jak na dźwięk „F-F-F”. Wtedy „wdziera porywisty wiatr”. Dziecko zagina usta jak na dźwięk „P” lub wyciąga je rurką bez nadymania policzków.

Ćwiczenia artykulacyjne dla dźwięku „P”

„Te ćwiczenia tak naprawdę nie przygotowują dźwięków. Przede wszystkim mają na celu aktywację mięśni aparatu artykulacyjnego - wyjaśnia Alena Korol. - Język, usta, policzki to wszystkie mięśnie. Dlatego po wykonaniu takich ćwiczeń dzieci zaczynają mówić znacznie wyraźniej, ponieważ ich narządy artykulacji są w dobrej kondycji. Mówiąc dokładniej, dźwięk „P” to dźwięk powstający podczas wznoszenia się języka w górnej części. W związku z tym przydatne będą przewidywania, które podnoszą czubek języka do góry. "

Gimnastyka artykulacyjna utrzymuje mięśnie aparatu mowy w dobrej kondycji / istockphoto.com

Aby ćwiczyć podnoszenie czubka języka, odpowiednie są następujące ćwiczenia (w kolejności od prostych do złożonych):

• „Myjemy zęby”. Otwórz usta i końcówką języka szczotkuj zęby od zewnętrznej i wewnętrznej strony górnego i dolnego uzębienia, wykonując ruchy z boku na bok i z góry na dół. Wykonaj na koncie 1-2.
• „Pyszny dżem”. Otwórz usta. Poliż górną wargę językiem. Wykonuj ruch od góry do dołu, na koniec chowając język w ustach. Wykonaj na koncie 1-2.
• "Malarz". Otwórz usta i „pomaluj” podniebienie językiem, wykonując powolne ruchy od górnych zębów do głębokości jamy ustnej i pleców. Wykonaj na koncie 1-2.
• "Koń". Otwórz usta, zassaj język do podniebienia i oderwij go gwałtownie, klikając nim. Wykonaj na koncie 1-2.
• "Puchar". Otwórz szeroko usta, wystaw język. Podnieś końcówkę i boczne krawędzie języka do górnych zębów, ale ich nie dotykaj. Utrzymaj w tej pozycji do 10.
• "Grzyb". Ssij język do podniebienia, otwórz szeroko usta. Grzbiet języka to czapka grzyba, a podjęzykowe wędzidełko to jego łodyga. Utrzymaj w tej pozycji do 10.

Ćwiczenia do ustawiania dźwięku „R”

Ćwiczenia z ustawiania dźwięku „P” należy wykonywać nie dłużej niż 2-3 minuty / istockphoto.com

W sumie gimnastyka artykulacyjna nie powinna zająć więcej niż 5-7 minut. Następnie możesz spróbować „nadać” dziecku dźwięk „R” za pomocą kilku ćwiczeń. W takim przypadku musisz przestrzegać pewnych zasad.

„Wszystkie ćwiczenia na ustawienie dźwięku„ P ”wykonuje się z szerokim uśmiechem i szeroko otwartymi ustami. W ten sposób język odruchowo zajmuje korzystną pozycję w ustach - podkreśla Alena King. - Nie mów dziecku, aby powiedział R lub warczenie. Włączy starą artykulację i wypowie dźwięk, którym poprzednio zastąpił dźwięk „R”. Jeśli w trakcie ćwiczenia słyszysz, że dziecko „prześlizgnęło się” przez niewłaściwy dźwięk (gardłowy, leniwy), przerwij ćwiczenie, aby nie zautomatyzować nawyku ”.

Ćwiczenie „Bęben” („Dzięcioł”)

Dziecko uśmiechnęło się, otworzyło usta i szybko uderza czubkiem języka w pęcherzyki (guzki za przednimi zębami), wypowiadając jednocześnie dźwięk „D-D-D”. Jeśli w tym samym czasie dziecko również dmucha w czubek języka, mogą tam spontanicznie wystąpić wibracje. W tym momencie mama może przesunąć dziecko pod czubek języka za pomocą bawełnianego wacika. Dzięki temu dodatkowo aktywujemy mięśnie językowe i możemy uzyskać zwiększoną wibrację i wygląd dźwięku „P”.

Ćwiczenie „Fly” („Buzz”)

Można to zrobić pod warunkiem, że dziecko potrafi wymówić dźwięk „Ж” i dobrze trzyma język w kształcie „kubka”. Przy szerokim uśmiechu i otwartych ustach język jest w pozycji wymawiającej dźwięk „F” (czubek jest na górze, boczne krawędzie języka są dociśnięte do zębów). Dziecko zaczyna wymawiać dźwięk „Ж”, ale przy otwartych ustach usłyszysz dźwięk podobny do brzęczenia muchy. W tym momencie dziecko powinno bardzo mocno dmuchnąć w język, a mama znów może przesunąć wacikiem po czubku języka w miejscu, w którym powinna wystąpić wibracja - pod czubkiem języka.

Kombinacje dźwięków „TR” i „DR”

W Internecie można znaleźć „stuprocentowy” sposób na uruchomienie dźwięku „P”. To jest wymowa kombinacji dźwięków „TR” i „DR”. Logopedzi nie zaprzeczają jego skuteczności, ale radzą zachować ostrożność. Po pierwsze, to ćwiczenie należy również wykonywać z szeroko otwartymi ustami, aby uzyskać wibracje we właściwym miejscu. Po drugie, ważne jest, aby w czasie „oddzielić” pożądany dźwięk od kombinacji dźwięków. Na początku wydaje się, że dziecko jest odpychane od dźwięku z przodu („T” lub „D”), wyzwalając w ten sposób dźwięk „P”. Jednak wtedy pozbycie się „pomocników” może być trudne. W efekcie dziecko dostaje „rybę” lub „drybę” i nie może samodzielnie zerwać tego połączenia.

Będziesz także zainteresowany przeczytaniem:

W jakim wieku i dlaczego musisz pokazywać swoje dziecko logopedy: porady ekspertów

Pięknie mówimy: kiedy i gdzie zabrać dziecko do logopedy

TOP 3 dzwonki alarmowe, które dziecko musi odwiedzić logopedę