Wszyscy dorastamy i być może pewnego dnia zrozumiemy powody działań naszych rodziców, ale jest coś, czego nie możemy wybaczyć ...
Oczywiście dzieci mogą się złościć na swoich rodziców. Czasami możesz nawet usłyszeć od nich frazy, takie jak „Nigdy ci nie wybaczę”. Jednak najczęściej takie „groźby” nic nie znaczą. Zdarzają się tylko przypadki, gdy rodzice zadają dzieciom głębokie urazy psychiczne. A dzieci mogą nie grozić, mogą zachowywać się spokojnie, ale mogą ukrywać urazę do końca życia. Nie mogą wybaczyć rodzicom dwóch rzeczy.
Złamane obietnice
Rodzice od dzieciństwa mówili nam, że jeśli nie ma sposobu, aby dotrzymać obietnic, to lepiej ich w ogóle nie dawać. Ale niestety sami powtarzają ten błąd w kółko. Dorośli coś obiecują, nie dotrzymują obietnicy, a potem szukają dla siebie wymówek. Wydaje się, że dzieci to wszystko rozumieją, ale uraza w duszy osiada na całe życie. Okoliczności, przyczyny zewnętrzne, brak czasu, czy w ogóle rodzice mają tak wiele do zrobienia, że trzeba mieć sumienie i nie przejmować się.
Mój dobry przyjaciel wciąż pamięta to ze strony ojca. Tata obiecał, że jako dziecko zabierze go na kemping. Mężczyzna powiedział, że nauczy syna rozpalać ognisko, ryby, gotować z niego zupę rybną. Ale znajomy skończył szkołę, a jego ojciec nigdy nie wziął go na kampanię. I za każdym razem, gdy chłopiec, a potem facet, przypominali ojcu o swojej obietnicy, udawało mu się nawet przysiąc, że „nie ma czasu i nie ma co do mnie iść!”.
Teraz ojciec nie rozumie, dlaczego ta długa, nierealna historia sprawiła jego synowi tyle bólu. Kiedy znajomy sam został już tatą, próbował porozmawiać z rodzicem, wyjaśnić przyczyny swoich żalów, na które jego ojciec powiedział, że jest mściwy i niewdzięczny.
Brak szacunku
Wielu rodziców zapewne będzie teraz oburzonych, ponieważ uważają, że nie ma za co szanować dzieci, ponieważ są one jeszcze małe. I o wiele więcej ludzi tak myśli, niż mogłoby się wydawać.
Nie wiem dlaczego, ale niektórzy ludzie patrzą z góry na swoje dzieci, mówiąc: „Jestem najstarszy, więc wiem wszystko, ale ty milczysz i jesteś posłuszny!”. A tacy rodzice mówią, że „jak dorośniesz, staniesz się dorosły, to będziemy z tobą rozmawiać na równych prawach” i pozwalać sobie na upokarzające gesty, słowa i czyny wobec dzieci.
Rodzice nie doceniają pracy dzieci, pomocy, impulsów dzieci do zrobienia czegoś i nawet nie myślą, by je chwalić. Besztać, szturchać nosem w oścież - oczywiście, ale chwalić - nie ma nic.
Oto przykład! Jedna niesamowita rzemieślniczka robi teraz niesamowicie piękne lalki i sprzedaje je za granicą, zarabia bardzo dobre pieniądze. Ale przez całe dzieciństwo musiała ukrywać swoje rzemiosło. W końcu mama powiedziała, że jej córka szyje jakieś sukienki dla lalek, a tata generalnie przysięgał, że dziecko marnuje czas na jakieś bzdury. Widzisz, jak od dzieciństwa ma powołanie, głód kreatywności, a to wszystko wyrosło na zawód, na pracę, ale nie wierzyli w nią, nie była szanowana przez najbliższe osoby.
Teraz ta rzemieślniczka komunikuje się z rodzicami, ponieważ wszyscy jej krewni są tacy sami. Tata wciąż kręci palcem po skroni i zaleca córce znalezienie innego zawodu. Mama milczy. A przestępstwo nadal żyje w sercu, nie można go nigdzie umieścić, nie można go w żaden sposób wyciągnąć. Rodzice zawsze myśleli, że po prostu życzą córce dobrego, chcieli, żeby dziecko coś osiągnęło, zdobyło prestiżowy zawód i stało się bogate. Może tak, ale dziecko żywiło urazę, rozumiał powody działań swoich rodziców, gdy dorastał, ale nie może wybaczyć.
Pomyśl o tym, proszę. Nie musisz być przyjacielem swojego dziecka, ale po prostu nie popełniaj tych dwóch błędów, aby tego nie robić skrzywdź go i nie daj się wtedy na starość uświadomić sobie, że najbliższy ci nigdy nie wybaczy osoba!
Oryginalny artykuł znajduje się tutaj: https://kabluk.me/psihologija/vsego-dve-veshhi-kotorye-deti-nikogda-ne-proshhajut-roditelyam-podumajte-ob-etom.html
