Przemoc fizyczna w rodzinie to problem, który jest dziś w jakiś sposób rozwiązywany. W telewizji dużo się o tym mówi, gwiazdy otwarcie dzielą się swoimi smutnymi doświadczeniami. Nawet w metrze pojawiają się przypomnienia o tym, co robić i dokąd uciekać, jeśli masz do czynienia z groźbami i biciem ze strony współmałżonka. Istnieje jednak bardziej „subtelny” i wyrafinowany rodzaj przemocy - przemoc emocjonalna. Nazywa się to również przemocą niewidzialną, ponieważ na pierwszy rzut oka prawie niemożliwe jest rozpoznanie takiej przemocy.
Dziś niewiele osób nie wie o toksycznych ludziach i toksyczny związek. Toksyczny (dosłownie trujący) związek to taki, w którym jeden partner, celowo lub mimowolnie, „zatruwa”, tłumi i poniża drugiego. W prosty sposób możemy określić stopień toksyczności związku przyjaciela z młodym mężczyzną, a nawet matki sąsiada z dzieckiem. Przecież psychologicznie jesteśmy tak sprytni, że możemy określić poziom toksyczności relacji z naszymi własnymi rodzicami. Jednak jeśli chodzi o sytuację wewnętrzną w rodzinie, nawet najbardziej uderzające oznaki „toksyczności” wydają się zmywać i stają się powszechne.
Możesz być narażony na przemoc emocjonalną (lub, jak to się teraz nazywa, znęcanie się) przez wiele lat, nawet tego nie zauważając i nie uznając swojego związku z małżonkiem za całkiem normalny. Jednak przemoc emocjonalna jest podstępna, ponieważ osłabia osobę od wewnątrz. W przyszłości ofiara takiej przemocy może otrzymać całą masę przykrych konsekwencji - popaść w uzależnienie od alkoholu lub narkotyków, rozwinąć się w depresję lub fobiczne zaburzenie lękoweo.
Przemoc emocjonalna w rodzinie często prowadzi do depresji i zaburzeń lękowych / istockphoto.com
Wyjście ze smutnego związku nie jest łatwe. Jednak im szybciej zdasz sobie sprawę, że jesteś ofiarą przemocy emocjonalnej, tym mniej czasu zajmie Ci powrót do zdrowia i mniej problemów psychologicznych będziesz mieć w przyszłości. Możesz zdefiniować przemoc emocjonalną w rodzinie za pomocą następujących kryteriów.
Starasz się nie denerwować partnera.
Ciągle myślisz o tym, jak powiedzieć coś poprawnie. W zwykłych rozmowach starasz się dobierać słowa, do poważnych rozmów - zgadnij dogodną porę, aby ukochana osoba była „w nastroju”. Oznacza to, że jesteś stale gotowy na negatywną reakcję (wyśmiewanie, obelgi) ze strony partnera i cały czas kontrolujesz siebie, aby tej reakcji uniknąć.
Podczas rozmowy ze sprawcą, stale ryzykujesz napotkanie lampy błyskowej / istockphoto.com
Twój partner często żartuje z ciebie i robi to dość ofensywnie.
Lekkie dokuczanie i żarty, które tylko wy dwoje możecie zrozumieć, są istotną częścią związku. Jeśli jednak te żarty są bardzo bolesne (na przykład twój partner naśmiewa się z twoich niedociągnięć lub niepowodzeń), jest to już oznaka nadużycia. Najczęściej po takich kpinach mówią ci, że to tylko żart, i wyrzucają ci, że jesteś zbyt drażliwy.
Często słyszysz „pogodzisz się” i „tak nie było”
Partner nieustannie zaprzecza Twoim słowom i wspomnieniom, zniekształcając w ten sposób Twoje postrzeganie rzeczywistości. W psychologii takie zachowanie nazywa się „gaslighting”. Ci, którzy byli narażeni na działanie światła gazowego przez długi czas, z czasem sami zaczynają wątpić, czy to, o czym mówią, naprawdę się wydarzyło. Kolejnym etapem są wątpliwości, jak trafnie oceniasz rzeczywistość. A wtedy wszystkie wydarzenia swojego życia postrzegasz tylko przez pryzmat ocen ukochanej osoby.
Stale informujesz, gdzie byłeś iz kim
Sprawca emocjonalny chce cię kontrolować. Może dzwonić 5-7 razy dziennie. Na pierwszy rzut oka wygląda to na troskę, ale w rzeczywistości partner próbuje w ten sposób spenetrować Twój (wolny od niego) czas. Stała kontrola obejmuje nie tylko „gdzie, kiedy iz kim”. Twój partner chce wiedzieć, co zrobiłeś, o czym rozmawiałeś i co myślałeś. W przyszłości spodziewaj się sztywnych ram: ukochana osoba sama określi, z kim możesz się komunikować i kto ma na Ciebie „zły wpływ”.
Osoba dopuszczająca się przemocy wymaga regularnego zgłaszania: gdzie, kiedy iz kim spędzasz czas / istockphoto.com
Często jesteś „karany” za złe zachowanie
Każdy oprawca ma swoją własną karę. Ktoś ogranicza „winnego” partnera do seksu, ktoś „obcina fundusze”, ktoś przestaje się komunikować lub znika całkowicie na kilka dni. Sprawca delikatnie szuka tego, co może spowodować maksymalny ból, i używa tego narzędzia jako bata.
Twoje osiągnięcia są pokazane jako nieistotne
Twój partner postrzega wszystkie Twoje mocne strony, sukces w pracy, a nawet w domu, jako coś nieistotnego. Co więcej: to dla ciebie korzyść, że twój ukochany stara się jak najbardziej zdewaluować. W każdym udanym przypadku szuka i na pewno znajduje błędy, tworząc w ten sposób całość brak poczucia własnej wartości.
Wszystkie twoje osiągnięcia i powody do dumy są krytykowane i dewaluowane przez sprawcę / istockphoto.com
Przepraszasz, nawet jeśli nie byłeś winny
Na początku łatwiej jest ci prosić o przebaczenie niż udowadniać swoją rację. Następnie zaczynasz naprawdę czuć się winny. Partner systematycznie przekonuje cię, że „korzeń zła” w związku leży właśnie w tobie - w twojej głupocie, egoizmie, niepewności i tak dalej. To działa: od teraz przy każdym wybuchu partnera znajdujesz w sobie powód. A poczucie winy staje się twoim stałym towarzyszem.
Współczujesz swojemu partnerowi, nawet jeśli cię uraził
Twój ukochany często miażdży litość. Swoją agresję, złość czy uprzedzenia może usprawiedliwić negatywnymi doświadczeniami z przeszłości (np. Został pobity w dzieciństwie, stanął w obliczu zdrady, przeżył zdradę przyjaciela). Lub znowu gra na twoim poczuciu winy - na przykład sprawiłeś, że już ci nie ufa. W rezultacie, pomimo wszystkich swoich niedociągnięć, szczerze współczujesz osobie, która jest obok Ciebie.
Będziesz także zainteresowany lekturą:
Jesteś w toksycznym związku: 4 najważniejsze lekcje, których możesz nauczyć się odejść
Jak sprawdzić, czy jesteś w toksycznym związku: główne objawy
Przemoc psychiczna: jak ścigać i jaka jest podstawa dowodowa
