Astmatycy często pogarszają się po gorących kąpielach. Mówi się, że w grę wchodzi kilka szkodliwych mechanizmów.
Najbardziej zbadaną rzeczą jest działanie pary wodnej.
W naszych komórkach są różne sole. Te sole zatrzymują wodę. Dlatego organizm potrzebuje rozwiązań o określonych właściwościach osmotycznych. Ten sam roztwór soli, o którym wszyscy wiedzą, zawiera tyle soli, że woda z niego nie jest pobierana przez inne sole w naszym organizmie.
Para wodna nad balią to woda destylowana. Jeśli taka woda bez soli dostanie się do oskrzeli, natychmiast pędzi do najbliższej soli.
Jeśli obok takiej wody destylowanej znajduje się komórka naszego ciała, wówczas woda wejdzie do komórki. Z tego powodu klatka puchnie i pęka w szwach.
Komórki nie lubią tego rodzaju sztuczek, więc zaczynają wariować. Niektóre komórki zawierają w sobie substancje zapalne. Stres wodny powoduje, że komórki wyrzucają substancje zapalne, tak jak przestraszona mątwa wyrzuca atrament. Uwolnione substancje zapalne wywołują atak astmy oskrzelowej.
A nawet jeśli zanurzysz się w wannie do gardła, woda bardzo wyraźnie ścisnie klatkę piersiową. Ten przypadek został zmierzony i okazało się, że zanurzenie w wannie obniża pojemność życiową płuc o 10%, a rezerwowa objętość wydechowa spada aż o 25%.
Objętość rezerwy wydechowej to ilość powietrza, jaką nadal możemy z siebie wycisnąć po normalnym wydechu.
Okazuje się, że kąpiel uciska piersi astmatyków.
Oczywiste jest, że spowoduje to zmniejszenie ilości tlenu w płucach, ale nadal może się zdarzyć, że samo uczucie uciskania astmatyków jest uważane za zaostrzenie. Ponieważ uczucie zatoru w klatce piersiowej jest jednym z objawów astmy oskrzelowej.
Nie sądzę, żeby kąpiel była dla ciebie bardziej użyteczna niż prysznic.
