Jak przeżyć w tym samym domu co nastolatek

Wczoraj wychowałeś bełkoczącego anioła, a dziś masz pryszczatego demona. Tak, to jest trudne. Konieczne jest przejście przez ten trudny okres dla dzieci i rodziców, ale można to zrobić przy minimalnych szkodach dla obu stron.

Pozwól sobie być sobą

Wiele osób chce być tym samym, co mądre i dowcipne nastolatki w sieciach społecznościowych - istotne. Wygląda na to, że opanowanie słownictwa i memów przybliży Cię do własnego dziecka. W rzeczywistości wręcz przeciwnie - możliwe jest zbadanie ich przejawów w ocenianiu Twittera i Tiktoka, ale o wiele ważniejsze jest ustanowienie szczerej komunikacji. Czasami pomaga to, że nie jesteś świadomy trendów w sieci, a Twój nastolatek Ci je pokazuje. Nie zaprzeczaj od razu, pamiętaj o sobie w jego wieku (tak, musisz się postarać). Żyłeś w różnych rzeczywistościach, ale emocje były prawie takie same. Podziel się nimi - ale przede wszystkim posłuchaj swojego starszego dziecka.

Niech będzie nim

Z jakiego pokolenia jesteś? Jakie są Twoje wartości? Zdobądź wykształcenie i prestiżową pracę? Być wolnym ptakiem i robić, co chcesz, bez względu na istotne pytania? Nieważne. Twój nastolatek pochodzi z innego świata. Mają za sobą więcej pokoleń, które dorastały stosunkowo swobodnie na wielu obszarach. Potrafią protestować w taki sposób, że rodzice zaniemówią. Wypowiadają się o rzeczach, o których dorośli nie mają pojęcia. Niektóre z niuansów, które powalają konserwatywnych przodków, dzisiejsze puszki po prostu spróbują, przetrwają i wyrosną - to ich pole informacyjne. I ktoś znajdzie się właśnie w tej przestrzeni, podważy wszelkie ideały starszych, wysunie idee i żądania sprzeczne z wierzeniami poprzednich pokoleń. Zastanów się, co jest dla Ciebie najlepsze: wspierać swoje dziecko - czy odrzucić (i dlaczego?)?

Co do bałaganu w pokoju (czy to nagłe przejście?) - nie łamać się kilka razy w celu zebrania brudu i wypowiedzieć moralność, ale zdać ten test: odpowiednia nastolatka nauczy się przynajmniej przynosić pościel i koszulki do koszyka lub maszyna do pisania. Pokaż, jak urządzenie się włącza.

Jeśli nie zacząłeś wcześniej wychowywać dzieci, wystarczy, że nastolatek przypomni o myciu rzeczy osobistych, sprzątaniu pokoju i pomocy w pracach domowych. Tak, muszę ci przypomnieć. To jest nastolatek. Nie dorosły.

Dbaj o siebie

Współczesna przestrzeń medialna jest niezwykle brutalna (choć postęp już jest). Bardzo młoda istota znajduje się w świecie żądań „bycia sobą” (mimo że pytanie - kim jestem?) I „bycia konwencjonalnym” (odpowiadanie na prośby tysięcy ludzi) jest niezwykle rzadko rozwiązane. Nie każdy dorosły poradzi sobie z takim wyzwaniem, a co dopiero rozwijająca się osobowość przekonana o znaczeniu ideału fizycznego. To doskonały powód, aby zapisać się na siłownię lub basen, aby razem z dzieckiem osiągnąć wymarzoną sylwetkę i poznać różnicę w prawdziwym ciele. A jeśli sam nie jesteś gotowy do „orania” ze względu na sześć mięśni brzucha lub doskonałe pośladki, nie zmuszaj do tego potomstwa.

To samo dotyczy prac domowych i zdrowego odżywiania: robisz - sprawia, że ​​dziecko. Nie? Nie.

Sobie z tym poradzić

Uspokój się! Nie myśl nawet o dokręcaniu nakrętek, które wcześniej nie były dokręcane. Wręcz przeciwnie, naucz się dostrzegać wszystkie sygnały, które daje dziecko.

Proszę zwrócić uwagę na skórę nastolatka. Rany zadane sobie, oparzenia i inne urazy wskazują, że dziecko nie radzi sobie z otaczającym go stresem. Miejmy nadzieję, że nie jesteś źródłem tego problemu. Ale właśnie w „rodzinach idealnych”, gdzie nie ma zwyczaju mówić o doświadczeniach, traumatyzujący nastolatek staje się „zwierciadłem” problemów. Nieoczekiwane, niedziedziczne objawy somatyczne (takie jak alergie, astma, krótkowzroczność) są również wskazówką dla rodziców.

Uważaj: nastolatek jest cieńszy od kryształu i może reagować w nieoczekiwany sposób.

Często są dumni: „Moja córka / syn i ja jesteśmy najlepszymi przyjaciółmi”. I na próżno - to raczej powód, aby sprawdzić osobiste granice. Dziecko nie powinno być przyjacielem rodzica. Jako nastolatek potrzebuje oporu, tarcia, walki - to znaczy Twojej umiejętności stawiania granic i nie zapominania o zdrowym wsparciu.

Opiekować się tobą

Pamiętasz swojego partnera? Ten, który dał ci tego potwora? Jeśli sama urodziłaś dziecko, na przykład przez IVF, adoptowałaś go, nie chcesz pamiętać drugiego rodzica ani innych opcji - uwierz mi, ten akapit nie został napisany z zamiarem urażenia Cię w jakikolwiek sposób. Przeciwnie!

Czegokolwiek wymaga od ciebie nastolatek (100% uwagi, wyjaśnienia, pacyfikacji, przyjścia, nienawiści do miłości, - a także 100% odrzucenia „wszystkiego”), nigdy nie zapominaj, że masz życie osobiste - z partnerem lub bez. Część twojego życia jest WOLNA od obecności nastolatka.

Opuść poprzeczkę - dla niego i dla siebie

„Nie, moje dziecko nie zaaranżowało nastoletniego buntu”, „O, te problemy mnie nie przytłoczyły w tym wieku”… Szkoda. Bez tego procesu z wielkim trudem następuje również tzw. Separacja - oddzielenie od rodziców i nauka samodzielnego życia, ważny etap dorastania. Dlatego jeśli nastolatek poszedł na szaleństwo (Twoim zdaniem) lub nie chce osiągnąć tych wysokości, na które zaplanowałeś go zaraz po urodzeniu - zatrzymaj się w swoim gniewnym lub moralizatorskim odruchu zainspirowanym przez matkę Ilony Maska. Nawiasem mówiąc, wspierała nieoczekiwane, twórcze decyzje swoich dzieci. Nawiasem mówiąc, ma ich trzech, ale kogo znasz oprócz Elona? I nie są też ostatnimi ludźmi.

Ale co najważniejsze, słuchaj własnego nastolatka, a nie tego, co mówią ci inni.

Autor: Magazyn Mila Svoboda / Telenedelya