Jak powiedzieć dziecku, czego nie ma robić

W większości rodzin dzieci dużo słyszą ”żargon". Często jest to kwestia ich własnego bezpieczeństwa: jak inaczej wytłumaczyć jednorocznemu dziecku, że piekarnik, gniazdko, przewody i ostre przedmioty są niebezpieczne, a uderzenie mamy i taty jest niedopuszczalne?

Jeśli nic nie jest zabronione dziecku, rodzi to przyzwolenie. Nie widząc granic i ram, staje się po prostu nie do zniesienia, ale w rzeczywistości zdezorientowany: on sam tego nie wie jest to możliwe, a co nie, dorośli nie wyznaczyli mu ram, więc wszystko musi być zrobione, aby ostatecznie te ramy zdecydowany. To znaczy zachowywać się „lekkomyślnie” w nadziei na reakcję dorosłych.

Jednocześnie zbyt wiele zakazów uniemożliwia dziecku prawidłowy rozwój, poznanie świata i usamodzielnienie się.

Jak znaleźć ten złoty środek, ile i kiedy powiedzieć „nie”?

1. Zakazywać tylko tego, czego nie można, ale zakazać

Zakaz to nie tylko słowa „nie” i „nie” czy kara, można po prostu odwrócić uwagę dziecka. Na przykład odwróć uwagę od rozwijania rolki papieru toaletowego lub rysowania na rękach pisakami.

Ale jeśli Twoje dziecko uderzy kogoś lub stwarza inne zagrożenie dla życia lub zdrowia, należy to ściśle stłumić i musisz go poinformować, że jest to niedopuszczalne.

2. Rozwijaj inteligencję emocjonalną swojego dziecka

Dziecko z rozwiniętą empatią nie będzie celowo kogoś skrzywdzić, urazić zwierząt, szybko zrozumie, dlaczego rodzice mogą być zdenerwowani i nie zrobią im krzywdy.

Oczywiście najmniejsi nie od razu tego zrozumieją, ale w wieku 3 lat dziecko powinno zrozumieć, dlaczego nie można pokonać matki i zepsuć jej rzeczy.

3. Nie używaj przemocy i chamstwa

Takie środki wywołują podobny odzew. Twoje dziecko uczy się od Ciebie, jak reagować, gdy coś mu się nie podoba.

Krzyczałeś na niego lub brutalnie go uderzałeś - wtedy otrzymasz od niego dokładnie taką samą reakcję w swoim kierunku.

Wszelkie zakazy należy wyjaśnić. Jeśli wywierasz presję na dziecko i nie wyjaśniasz, dlaczego obowiązuje ten lub inny zakaz, spotkasz się z protestami i działaniami na rzecz zła.

4. Porozmawiaj o konsekwencjach

Jeśli ostrzegasz dziecko o konsekwencjach jego działania, nie oznacza to, że porzuci swoje plany i cię wysłucha. Należy o tym pamiętać i nie rozpłakać się od razu, kiedy staje się oczywiste, że szczera rozmowa „nie zadziałała”.

Ale jeśli dziecko zostanie ukarane za swoje wykroczenie lub jakaś rzecz może zostać nieodwracalnie zepsuta, musisz to ogłosić z wyprzedzeniem i spokojnie, dając w ten sposób wybór. Porozmawiaj też o tym, że będziesz zły, obrażony lub zdenerwowany, jeśli postąpi po swojemu (nie mylić z manipulacją „albo zrobisz to, albo nie jesteś moim synem”).

Trzeba też mówić o konsekwencjach działań zagrażających życiu i zdrowiu, ale najpierw oczywiście zaprzestać takich działań, a dopiero potem wyjaśnić.

5. Użyj wyrazu twarzy

Nawet najmniejsze dziecko po wyrazie twarzy swoich rodziców rozumie ich prawdziwy stosunek do jego działań - i nieustannie patrzy na reakcję. Mimiką twarzy można łatwo zastąpić słowa „nie” i „nie”, które dziecko czasami słyszy tak często, że przestaje odpowiadać.

Będziesz także zainteresowany przeczytaniem:

• 7 sposobów, aby odmówić dziecku i uniknąć napadu złości w odpowiedzi
• Jak dostarczyć organizmowi dziecka witaminy i wodę
• Czym jest wysoka wrażliwość u dzieci i co powinni robić rodzice