Ludzie szaleją na punkcie deksametazonu, ponieważ wierzą, że oszczędza przy ciężkim przebiegu wirusowego zapalenia płuc. To prawda, ludzie nie podejrzewają, że naprawdę wariują od deksametazonu.
Jeszcze siedemdziesiąt lat temu weterynarze mówili, że antybiotyki i sterydy zmieniły weterynarię.
Teraz ludzie opróżniają półki aptek i dziurawią swoje miękkie miejsca tymi samymi lekami. Czy nie przychodzi Ci do głowy, dlaczego to słynne powiedzenie przypisuje się weterynarzom, a nie lekarzom? Dzieje się tak, ponieważ zwierzęta mają prostsze mózgi. Nie wykazują żadnych skutków ubocznych.
Faktem jest, że u ludzi glukokortykoidy, takie jak deksametazon, bardzo często powodują zmiany w psychice.
Mówisz, że hormony zwiększają poziom cukru we krwi, a lekarz zaleca monitorowanie wagi. Czy zostałeś poproszony o monitorowanie swojego nastroju?
Glukokortykoidy wpływają na nastrój. U 30% chorych nastrój może gwałtownie podskakiwać. Nazywa się to hipomanią. Czują się dobrze, nieustannie rozmawiają i bardzo mało śpią.
Fajne? Nie fajnie! Ponieważ jest bliski psychozy, czyli szaleństwa. Poza tym, obok manii, zawsze kryje się depresja. Występuje u około 10% osób przyjmujących glukokortykoidy. Czasami wieszają się na depresji.
Cała ta hańba zaczyna się zwykle w ciągu pierwszych 3 dni od rozpoczęcia przyjmowania hormonów.
Czasami ludzie naprawdę wariują i kończą z psychozą w szpitalu psychiatrycznym.
Około 1% ludzi ma nawet tak zwaną demencję steroidową, gdy ich głowa przestaje działać. Potem musisz odpocząć przez rok.
A teraz wyobraź sobie, że działanie glukokortykoidów w wirusowym zapaleniu płuc można wytłumaczyć wpływem leku na nastrój? Może ludzie nie radzą sobie tak dobrze? Czy po prostu wariują?
Krótko mówiąc, oprócz wagi i poziomu cukru we krwi podczas przyjmowania glukokortykoidów należy monitorować gwałtowny skok nastroju, częstą mowę i bezsenność. To zły znak. W ciągu tygodnia musisz złożyć skargę do swojego lekarza, a może nawet do psychiatry.
