Deksametazon jest bardzo silnym hormonem przeciwzapalnym.
Od niego we krwi poziom leukocytów gwałtownie skacze. Za kilka godzin. Jest to natychmiast zauważalne. Gdzieś od 4 do dziesięciu do dziewiątej potęgi w litrowych skokach. Czasami leukocyty na ogół się skalują.
Chodzi o to. Wiele leukocytów w naszej krwi nie unosi się w powietrzu, ale siedzi, przyczepione do ściany naczyń krwionośnych.
Jeśli coś złego dzieje się w organach i tkankach, coś się tam rozpada lub ktoś tam przedostał się z ulicy leukocyty otrzymują sygnał i zaczynają przenikać przez ścianę naczynia do otaczającej tkanki. Cóż, jeśli nikt nie zapiszczy, leukocyty siedzą cicho.
Deksametazon uderza w siedzące leukocyty, tak że spadają one ze ściany naczynia jak dojrzałe jabłka. Okazuje się, że liczba leukocytów swobodnie unoszących się we krwi wzrasta.
A deksametazon przedłuża również życie leukocytów.
Komórki w naszym ciele mają okres przydatności do spożycia, po którym muszą umrzeć. Nazywa się to apoptozą lub zaprogramowaną śmiercią komórki.
Zatem deksametazon przeszkadza w tym procesie, a leukocyty zamiast umierać, nadal unoszą się we krwi i gromadzą się tam.
Deksametazon powoduje również, że szpik kostny wydziela więcej młodych białych krwinek.
Oznacza to, że zwykle podczas ciężkiej infekcji młode leukocyty są uwalniane ze szpiku kostnego do krwi, aby pomóc dorosłym. Z grubsza jak chłopcy z opowieści o tajemnicy wojskowej.
W normalnych warunkach sami chłopcy leukocytów rzucają się do walki. Ale deksametazon po prostu wypycha je ze szpiku kostnego z tyłu. Chłopcy nie wiedzą, co robić dalej, dlatego długo błąkają się bez celu we krwi.
Wszystkie te czynniki zwiększają całkowitą liczbę białych krwinek, co może być mylące dla lekarza. Stąd wniosek: nie zapomnij powiedzieć swojemu lekarzowi o wszystkich lekach, na które pozwalałeś sobie w domu. W przeciwnym razie w szpitalu możesz zostać wywrócony na lewą stronę w poszukiwaniu źródła białych krwinek.
