Mustafa ze swojego obozu udał się do obozu wojskowego władcy. Wszyscy, nawet sam Shehzadeh, rozumieli, że te minuty mogą być ostatnimi dla Mustafy. Janissaries zablokowali drogę do szeryfa z prośbą o zatrzymanie się, ale Mustafa zdecydował, że taka była wola Allaha i jeśli byłby gotów opuścić ten świat, to godnie go opuści.
Zgodnie z oczekiwaniami janczarów Mustafa nie wyszedł do nich z namiotu, ale przyniesiono im jego martwe ciało.
Żal janczarów szybko przerodził się w nienawiść i zdecydowali, że ktoś powinien zapłacić za wykonanie szezada.
Janissaries szybko udali się do zdrajcy Hikmeta-agu, który wydał rozkaz usunięcia podżegaczy do zamieszek.
Hikmet - tak, widząc rozgniewanych janczarów, mówi, że Rustem Pasha wydał mu rozkaz.
Ahmed Pasza, zaniepokojony sytuacją w obozie, idzie z meldunkiem do władcy i mówi, że janczarze zidentyfikowali zdrajcę, który zawarł porozumienie z Rustemem Pasą. Fakt, że Mustafa był oczerniany, a zrobili to Rustem i Khyurrem - sułtan. A teraz Janissaries domagają się krwi paszy.
Sulejman wydał rozkaz sprowadzenia Rustema Paszy do jego namiotu.
Rustem powiedział, że naprawdę wydał rozkaz zabicia dwóch janczarów, ponieważ szykowali bunt. Rustem, zaniepokojony życiem władcy, działał wyłącznie dla jego bezpieczeństwa.
Władca wątpił w szczerość słów Rustema, ale go nie stracił. Usunął Rustema Paszy ze stanowiska Wielkiego Wezyra i nakazał mu opuścić obóz.
Rustem Pasha, strzeżony przez żołnierzy, pośpiesznie uciekł do stolicy. A Ahmed Pasza został Wielkim Wezyrem.
Po powrocie władcy do Stambułu zdecydował się na rozstrzelanie Rustema, ale łzy Mihrimy i namowy Aleksandry Anastazji Lisowskiej zmusiły go do zmiany tej decyzji i wysyła Rustema-Paszy na wygnanie.
