Od najmłodszych lat Mustafa próbował być godnym synem swojego ojca. Szedł po władzę z godnością, nie przelewając po drodze krwi. Był lojalny wobec władcy do głębi, ale nie mógł zasłużyć na przychylność ojca.
Jak powiedział kiedyś władca: „Jaka szkoda, że niewinność przemija wraz z młodością”.
Po dojrzewaniu i otrzymaniu sanjaka w Manisie władca zaczął dostrzegać zagrożenie w swoim synu. Stąd ciągłe sny, jak Mustafa przychodzi do niego z mieczem lub armią. Oczywiście Khyurrem, sułtan, również pomógł zmulić wody.
Przed kampanią wojskową przeciwko Persji Sulejman postanawia mianować Mustafę regentem państwa, ale później dowiaduje się o jego tajemnicy nikache z Mikhrinisa, traktuje to jako zdradę i stawia Selima jako regenta, a Mustafa nakazuje mu siedzieć w swoim sanjake.
Później Atmaja dowiaduje się, że w kampanii przeciwko lordowi szykuje się zamach. Mustafa o tym mówi.
Mustafa ma dwie możliwości: ocalić ojca lub zdać się na los. Ale Mustafa bez wahania rusza na pomoc ojcu i dotrzymuje kroku.
Po zbliżeniu się do obozu wojskowego w namiocie pojawił się władca Jihangir i dwóch perskich najemników, którzy już przynieśli sztylet nad głowę władcy. Ale odważny i szlachetny Mustafa wraz z Bayazidem i żołnierzami włamali się do namiotu iw ostatniej chwili uratowali władcę i Jihangir.
Wydawać by się mogło, że suweren zawdzięcza swoje życie synowi, ale dręczyły go niejasne wątpliwości, w jaki sposób Mustafa dowiedział się o zamachu.
Po przesłuchaniu jednego z napastników, zwierzchnik dowiedział się, że był to szpieg Shaha Tahmaspa, który obserwował każdy krok Alkasa Mirzy. Ale jego ostateczną misją jest zabicie sułtana Sulejmana.
Shah Tahmaspa wiedział, że Mustafa jest przeciwny wojnie, którą rozpoczął Sulejman i postanowił w ten sposób usunąć padiszę, a potem Mustafa zasiądzie na tronie, który nie zagrażał Persji.
Mustafa był urażony, że władca, chcąc uwierzyć w prawdziwość słów swojego syna, zaczął przesłuchiwać niewiernych. Ale zamiast wdzięczności władca przypomniał Mustafie o tajnym przydomku, mówiąc, że jego zaufanie zostało podważone. I rozkazał swojemu synowi wrócić do swojego sanjaka.
Czy Mustafa postąpił słusznie, spiesząc się, by ocalić życie władcy? Oczywiście każdy kochający syn, dowiadując się o zagrożeniu, spieszy się, by uratować ojca. Ale gdyby Mustafa nie uratował swojego ojca, istnieje duże prawdopodobieństwo, że usiadłby na tronie i uratował życie swojej ukochanej kobiety i syna Mehmeda.
