W jednej z moich publikacji, „Kim był władca Selima w Imperium Osmańskim”, nazwałem Szehzade jedynym spadkobiercą. W komentarzach zaczęły się debaty, dlaczego jest jedynym, kiedy wciąż jest Murad.
Fabuła od razu przypomniała mi się w głowie, kiedy Bayezid wyruszył na wojnę ze swoim bratem, Atmaja kazał mu pomyśleć o konsekwencjach, na co Bayezid odpowiedział:
- Dlaczego miałbym się bać, władca nie wykonuje egzekucji na jedynym spadkobiercy, chociaż miał wówczas 5 synów.
W tym pytaniu postanowiłem zbadać i poszukać odpowiedzi.
Wszystko okazało się bardzo proste: Zgodnie z prawem Fatiha, jeśli Shehzade został stracony, wszyscy jego synowie zostali straceni.
Okazuje się, że gdyby władca dokonał egzekucji Selima, to musiałby zabić swojego syna Murada, a wtedy nie byłoby już spadkobierców. Oczywiście znajdą kogoś, kto zasiądzie na tronie, ale dynastia dobiegnie końca.
W rzeczywistości Pan nie mógł postępować zgodnie z prawem, stracić Selima i nie dotknąć Murada, ale w serii my pokazał, jak Sulejman przestrzega wszystkich praw, a egzekucja własnych synów i najlepszego przyjaciela jest żywa potwierdzenie.
Ponadto Turcy mają pojęcie o krwawej waśni. Gdyby Selim został stracony, a jego syn pozostał przy życiu, musiałby pomścić ojca.
Ponadto, zgodnie z prawem Fatiha, sułtan nie mógł samodzielnie przyjąć rozkazu egzekucji spadkobiercy. Najpierw musiał wysłać list do wysokiego rangą muftiego i dopiero po otrzymaniu od niego feyty mógł wydać nakaz egzekucji. Dlatego w serialu pokazano nam, że Suleiman zawsze prosił Ebussuud Efendi o radę.
Nie sądzę, żeby sułtan Sulejman widział w Selimie dzielnego wojownika i dobrego władcę, ale osobiście wyeliminował resztę godnych kandydatów na tron.
